Aangekomen op stage was er niet meteen veel te doen op de afdeling. Daarom zijn we zelf op zoek gegaan naar leermomenten en hebben we een aantal therapieën meegevolgd. Van hydro therapie, fysio, ergo, logo, massage, angstreductie therapie, occupatietherapie, psychotherapie, magnetotherapie tot robotica therapie.
Ze hebben ook paardentherapie maar die is voor een andere keer.
Naar isolatiemateriaal toe is dit hetzelfde als in België maar naar steriliteit toe tijdens de wondzorg stelde we ons toch vragen.
Ook kregen we uitleg over gegevensverzameling op de afdeling. Men heeft hier pc's met blanco documenten maar deze zijn enkel om af te drukken. De invulling ervan gebeurt fysiek op papier. Men kent geen EPD in Letland.
De taken van de vpk zijn ook veel beperkter dan bij ons: men doet enkel verpleegtechnische handelingen, observatie en rapportages en medicatie. Hygiënische zorgen, voeding en mictie gebeurt door de vpk assistent.
Het medisch materiaal ziet er ook anders uit dan bij ons. Zo hebben ze andere soorten infuustherapie, enz...
Reanimatie komt bijna niet voor en dnr codes kennen ze hier niet. Er zijn wel procedures maar die gaan we jullie besparen.
Wanneer hier een opname is weten ze nooit wanneer deze zv toe komt. Eerst wordt er standaard een EKG afgenomen om de algemene toestand te beoordelen en nadien de vitale pm, gewicht en lengte.
dit is de reanimatie koffer
Medicatie wordt elke dag besteld en in een box afgehaald bij de medicatiedienst. Deze wordt dan uit de blisters gehaald en in verdeeldoosjes gedaan.
Glycemies worden hier in mmol/L uitgedrukt maar het materiaal komt wel overeen met dat van België
Voor de rest hebben we nog wat culturele weetjes....
Op bijna iedere hoek van de straat staat een koffiemachine. Ook kun je pakketjes laten leveren van DPD, enz...
Letten lijken over het algemeen nogal asociaal en nors als je over straat loopt maar op stage is iedereen vriendelijk en behulpzaam.
We zijn er ondertussen wel achtergekomen dat het niet groeten van vreemden op straat een teken van respect is en niet binnen te dringen in de ander zijn persoonlijke ruimte.
Het viel ons op dat er hier redelijk veel mensen met een beperking leven. We zijn op onderzoek uitgegaan en kwamen te weten dat dit door de Tsjernobyl ramp komt van 1986. Het jammere is dat deze mensen en vaak ook ouderen een beetje aan hun lot overgelaten worden en op zichzelf aangewezen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten