Onze 3e week in Letland

 Dag lieve lezers van de blog, 

Deze week zijn wij van stageplaats veranderd, Mirre begon voor 2 weken in het revalidatiecentrum en Jaimy voor 2 weken in het plaatselijke ziekenhuis in Jurmala. 

Maandag begon ik (Mirre) in Vaivari, het revalidatiecentrum. Hier stond ik op afdeling 6 waar patiënten gehospitaliseerd zijn met zenuwpijnen, hernia's, fracturen, neuropathie of voetproblemen. 

De patiënten die hier liggen hebben elke dag een druk revalidatieschema met vaak wel 4 soorten therapie per dag. Zo kon ik bij een patiënt een dag meevolgen, hij kreeg op 1 dag: fysiotherapie, massagetherapie, hydrotherapie en ergotherapie. 

Hydrotherapie is bewegingstherapie in het zwembad, waarbij een therapeut oefeningen voordoet en de patiënt dit in het water nadoet. 

Hydrotherapie is één van de oudste therapieën en werd in oude Egypte, Rome en Griekenland al gebruikt voor het verminderen pijn en ziekten te behandelen. 

Het zwembad in Vaivari is het enige mineraalwaterzwembad in Letland waardoor veel patiënten lang reizen om hun therapie hier te volgen. 

Het soort oefeningen hangt af van de diagnose en het voorschrift van de arts. Doordat de patiënt in het water beweegt is er geen zwaartekracht en kan je gemakkelijker bewegen in het water dan naast het water.

Het water heeft een temperatuur tussen de 31 en 34 °C wat ook een rustgevend gevoel geeft aan de patiënten en ook de spieren kalmeert. Het warme water verwijdt de bloedvaten waardoor er ook herstel is van beschadigd weefsel. 

Nog andere diensten binnen het hydrocomplex zijn een sportschool, massage, parelbad, onderwatermassage, houtskooldouche, .. 

Binnen het revalidatiecentrum is recent een nieuw project gestart opgesteld samen met ervaring van Oekraïnse ziekenhuizen. Het project noemt revalidatieprogramma's voor patiënten na amputatie van ledematen. Dit project is er gekomen aangezien er in dit revalidatiecentrum veel soldaten en inwoners van Oekraïne komen revalideren na bijvoorbeeld amputatie door een schotwonden, granaatscherven,. Alsook andere militaire verwondingen worden binnen dit nieuwe project verwerkt. 

In 2016 is er een speciale speeltuin geopend in Vaivari, het was toen de 1e speeltuin in Letland voor kinderen met een beperking. Alsook is er naast het revalidatiecentrum een school waar kindren met speicale behoeften uit nabijgelegen regio's onderwijs kunnen volgen. Aangezien we de privacy van deze kinderen willen bewaren kunnen we helaas geen foto's delen van de speeltuin.

Buiten de 'standaard' therapieën wordt er in Vaivari ook gebruik gemaakt van robotische technologiën Voor patiënten met neurlogische aandeoningen en functionele stoornissen is deze robot gemaakt. Het robotsysteem gaat het natuurlijke gangpatroon na en gaat signalen sturen naar het centrale zenuwstelsel. De hersenen gaan dit onthouden wat dus ook weer de revalidatie bevordert. 

Er zijn binnen Vaivari ook nog andere robots zoals robots voor patiënten met functioebeperking van onderste ledematen, bovenste ledematen, handrevalidatie,... 

Ik (Jaimy) ben deze week begonnen in het ziekenhuis van Jurmala. Ik sta hier op de afdeling neurologie. Het personeel ontving me met open armen waardoor ik al direct een gerust gevoel kreeg. In het ziekenhuis kunnen ze heel weinig Engels. Ondanks dat ze weinig Engels kunnen doen ze wel hun uiterste best om te kunnen communiceren.

Ik heb deze stage heel veel infusie gedaan. De verpleegkundige maakte de infusie klaar als ze begonnen met werken. Hier mocht ik al snel zelfstandig aan beginnen en deelde samen met de verpleegkundige de medicatie uit. Dit is de hoofdtaak van de verpleegkundige in het ziekenhuis.

Tijdens de stage was er een patiënt in een kritieke toestand geraakt. Ondanks de moeilijke communicatie lieten ze me wel handelen en betrokken ze me volledig bij deze situatie. Dit vond ik zeer aangenaam en dit gaf me een vertrouwd gevoel wat ze naar mij hadden .De dokter kon wel goed Engels. Ik handelde samen met de dokter en hierna had ik nog een aangenaam gesprek met haar over  cardiologie. De dokter gaf me voldoende informatie over de patiënt waardoor ik een klinisch beeld kon creëren.

Op stage kreeg ik ook de mogelijkheid om een onderzoek mee te kunnen volgen. De patiënt moest een MRI onderzoek om te kijken of er hersenschade aanwezig was. Aan de hand van het vak neurologie had ik voldoende informatie om de patiënt gvo te kunnen geven over dit onderzoek.

Ik heb de mogelijkheid gehad deze week om de gezondheidszorg van Letland te leren kennen in het ziekenhuis. Ik ben enorm blij dat ik dit gezien heb om zo mijn verpleegkundige ervaring verder te kunnen creëren.

Buiten de stage-uren en in het weekend is het natuurlijk weer tijd voor ontspanning! 

Vrijdag 18/11/2022 was het een feestdag in Letland, Proclamation day, hier vieren de Letten hun onafhankelijkheid. Op deze dag komen veel Letten buiten, leggen bloemen neer, branden kaarsjes, wandelen mee in de fakkeltocht en komen samen aan het vrijheidsmonument. 

Alsook kregen we eindelijkkkk de eerste cm's sneeuw, met een warme -4 °C konden we prachtige wandelingen maken door de mooie straten van Riga . Bevroren tenen gegarandeerd :

Alsook een wandelingen op het mooie strand van Jurmala kon niet ontbreken. 

Aangezien er voor ons geen week voorbij gaat zonder musea te bezoeken bezochten we er deze week ook weer 2, op het begin van de week bezochten we samen met de Spaanse studenten het oorlogsmuseum.

Als 2e museum bezochten we het Medical museum samen met de Portugese studenten, na hier uren te hebben rondgewandeld waren we nog niet uitgekeken, maar helaas sloot het museum. 

Mirre koos ervoor om samen met een Portugese patiënt een duikje te nemen in de zee, ik Jaimy koos ervoor om Mirre thuis op te wachten met een warme chocomelk. 

Komend weekend maken wij een citytripje naar Lapland, we kijken er naar uit en hopen natuurlijk het Noorderlicht te kunnen spotten! PS stoppen jullie de tijd dan nu even voor ons, want over iets meer dan een weekje komen we al weer naar huis 😓

Tot volgende week, 

Liefs Jaimy en Mirre 

Leerkrachten op bezoek !!

 

Dag lieve lezers van de blog, 

Onze eerste stageweek zit er al weer op, wat vliegt de tijd voorbij!! 😓

Ik (Mirre) heb in het plaatselijke ziekenhuis in Jurmala gestaan. Ik ging vooral na de eerste dagen naar huis met toch wel een kleine cultuurshock. Een land in Europa maar toch zo anders, ik vond dit zeer vreemd!
Vooral op vlak van steriliteit schenken ze hier minder aandacht aan. Terwijl ze op andere dingen zoals Covid, Luizen, TBC heel streng zijn en regelmatig testen uitvoeren. Sinds de start van Covid mag er nog steeds geen bezoek komen in het ziekenhuis, enkel als de patiënten op sterven liggen of  een palliatief statuut krijgen. De bezoeker moet dan een PCR test laten doen die 3 dagen geldig is. 

Alsook op vlak van hygiëne bv je moet je schoenen beneden al uit doen en beneden al stageschoenen aandoen in een speciaal voorzien lokaaltje. Ook hier moet je je jas achterlaten. Ook bezoekers moeten hier hun jas achter laten en krijgen netjes (bescherming) om rond hun schoenen te doen. Dus op dit vlak van hygiëne zijn ze dan wel juist streng. 

Het meest geschrokken ben ik van hoeveel mensen hier een alcoholproblematiek hebben, dit is binnen Letland een groot probleem. Mensen drinken hier veel om hun zorgen te vergeten of om het warm te krijgen. Dit laatste is omdat er hier veel daklozen zijn. 

De VPK op mijn stageplaats spreken weinig tot geen Engels ondanks dit zijn ze super vriendelijk en zijn ze zeer open tov Erasmus studenten. Google translate is hier mijn must-have! 

Ik Jaimy heb deze 2 weken gestaan in het revalidatiecentrum. Ik heb dit goed ervaren. De gezondheidszorg van Letland is zeer anders en het is interessant om de verschillen te herkennen tussen België en Letland. Ik ben erg geschrokken van de cultuur in Letland en de armoede die hier speelt. Ik merkte op mijn stageplaats dat vele mensen nog getraumatiseerd zijn van de oorlog van Rusland. Dit heeft me toch laten schrikken hoe ernstig het eraan toe gaat. Sommige patiënten stonden wel open om hierover te spreken .Een patiënt was militair en gewond geraakt door een bom. De patiënt had zeer veel wonden. De patiënt zei dat ik een foto moest maken van de wonden en ik aan iedereen moest laten zien wat Rusland met de wereld deed.

Op de stageplaats zijn de patiënten zeer aardig en staan ze open voor nieuwe studenten. Het personeel is zeer open en vriendelijk en wil graag al uw vragen beantwoorden. De verschillende therapieën die ik heb kunnen meevolgen waren ook heel leerzaam. Ik heb hier veel informatie over gekregen en gezocht waardoor ik veel informatie te weten ben gekomen. Ik vond het een zeer aangename en leerzame stageplaats.

Na de stage-uren en in het weekend is het natuurlijk tijd voor ontspanning! 

We bezochten nog een mooie Kerk in Jurmala waar we als bedankje voor onze aandacht 'holy water' mee naar huis kregen. We passeerden ook langs de Brunurupucis 'schildpad' en wandelden zo naar huis via het strand.

                                                    

Zaterdag gingen we naar de Zoo in Riga. Voor slechts 5 euro heb je een prachtige dag in de zoo. De dieren werden hier heel goed verzorgd en je hebt een mooi uitzicht over de rivier. 

Levensles door Mirre loop niet door de stations in Letland want daar kan je al eens verroken ligamenten aan overhouden :D  door de koude kan het heel glad zijn en is een ongelukje snel gebeurd! 

Gelukkig heb ik mijn persoonlijke verpleegster Jaimy die me zeer goed verzorgd! 

Natuurlijk koppelen we hier even het leerrijke aan, ik kon een scan meemaken in Letland en dit vergelijken met België. Het is ongeveer hetzelfde alleen krijg je hier als patiënt een loden schort aan. 

Op zondag kwamen mevrouw Timmers en mevrouw Grondelaers ons bezoeken in Letland, we keken hier erg naar uit! Zondagavond zijn we samen gaan uiteten om elkaar te leren kennen. 

Maandag gingen Jaimy en ik op stage. De leerkrachten gingen naar het revalidatiecentrum in Vaivari voor een rondleiding.  Na stage gingen we samen met de leerkrachten inkopen doen om samen te koken. Het was een super gezellige avond waarbij we natuurlijk ook voor school hebben gewerkt, zo zijn wij begonnen aan een draaiboek voor de volgende studenten die naar Letland mogen komen! 

Dinsdag gingen we samen met hun een museum bezoeken, het KGB museum (the corner house).
KGB is eigenlijk een geheime Russische dienst.  In dit gebouw (hoofdkwartier van de Sovjet-KGB) hielden ze Letse burgers gevangen en ondervroegen ze voor uren en soms zelfs dagen. Ze werden gearresteerd terwijl ze aan het werk waren, op school zaten,... dit omdat de KGB hun verdenkt van het weten van informatie. Ze werden hier gevangen gehouden omdat ze werden gezien als tegenstanders van het bezettingsregime. Letten werden hier niet alleen ondervraagd maar ook gevangen genomen, gemarteld en geëxecuteerd. 
Dit in de periode van 1940-1941 en van 1944 tot 1991. 

Aan de buitenkant lijkt het een gewoon kantoorgebouw maar de binnenkant vertelde ons een pakkend verhaal . . . 

Bij binnenkomst in het museum kreeg je meteen een benauwd gevoel want alles is nog identiek als vroeger. Hieronder zijn enkele foto's te zien. Op foto 1 zie je de ondervraagkamer waar ze ook geslaan konden worden, nagel in de knie kregen als ze niet genoeg of niet praten. 
Het meest pakkende wat de gids ons vertelde was het feit dat er rood tapijt lag omdat mensen dan niet konden zien wie en of er iemand gebloed had alsook dat hier ook zwangere vrouwen zaten met maar weinig eten en drinken. We kregen ook de executiekamer te zien waar je nog de geweerschoten in de muur kon zien . . . 

Na een heftig bezoek wat een grote indruk achter heeft gelaten was het weer tijd voor wat leuks, we gingen samen shoppen met de leerkrachten! 

Nadien nam mevrouw Grondelaers (onze persoonlijke gids) ons nog mee naar three brothers dit zijn 3 gebouwen uit verschillende jaren waar je heel goed de ontwikkeling van de woonhuizen in Riga kon zien.

Ook nam ze ons mee naar het Cat house met op de top een zwarte kat. Hier vertelde onze persoonlijke gids het verhaal achter deze kat! 

Afsluiten deden we deze dag met een koffietje in 'the most romantic café in Riga'. Woensdagochtend vertrokken onze leerkrachten jammer genoeg al terug naar België. 

                                  

Dankjewel mevrouw Timmers en mevrouw Grondelaers voor de leuke dagen en de goede begeleiding hier in Letland!

                             

Onze eerste stagedag:

 

Dag lieve lezers van de blog, 

Maandag 7/11 gingen we op rondleiding naar Vaivari, hier is een revalidatiecentrum waar we om de beurt 2 weken stage zullen doen. Vanaf de universiteit waar we slapen nemen we de bus

Het revalidatiecentrum geeft zowel ambulante als intramurale revalidatie, verdeeld over verschillende afdelingen. Over deze afdelingen liggen ook verschillende soldaten van Oekraïne met bv brandwonden, amputaties,.. 

• Pediatrie
• Musculaire revalidatie
• Revalidatie na Covid-19
• Patiënten met spinale problematiek
• Neurorevalidatie 
• Algemene revalidatie  --> Afdeling waar we 1 week staan 

We laten jullie in de komende weken zien wat voor therapieën ze hier allemaal doen. We zijn alvast gaan kijken naar een paardentherapie! Dit wordt gebruikt voor oplossen van problemen op medisch, psychologisch en sociaal vlak maar wordt vooral gebruikt bij de doelgroep 'kinderen'. 

Dinsdag 8/11 gingen we naar Jurmala Hospital op rondleiding. Hier heb je

• Spoeddienst 
• Zorg voor de zwangere vrouw 
• Bevalling
• Gynaecologie 
• Plastische chirurgie
• Bariatrische chirurgie
• Algemene chirurgie --> Stage
• Dagopname 
• Fysiotherapie
• Inwendige ziekten --> Stage 
• Revalidatie 

Woensdag 9/11 zijn we dan eindelijk mogen starten op stage. Mirre is begonnen in het ziekenhuis en Jaimy in de revalidatiekliniek. 

Ik (Mirre) begon vandaag in het ziekenhuis op 5 minuten wandelen van de universiteit. Hier werd ik ontvangen door de hoofdverpleegkundige en een student verpleegkunde (ook laatstejaars). De student nam me onder haar vleugels en legde me alles uit van het ziekenhuis en gaf me een rondleiding. 

In de inkomhal is een vestiaire waar zowel verpleegkundige, dokters als patiënten hun jas MOETEN uitdoen. De patiënten krijgen hier ook schoenbeschermers. Verpleegkundige moeten hun buitenschoenen hier uitdoen en stageschoenen aandoen. 

Hierna nam de student me mee naar de afdeling ik sta komende 2 weken op de afdeling inwendige en neurologie met aan de andere kant chirurgie vooral bariatrische chirurgie. 

Het was een bewogen eerste dag en vlogen meteen aan het werk. Ik begon met enkele bloednames en infusie. Dit was al meteen heel anders. De 'vacucontainers' moest je zelf nog vacuüm trekken. Er is ook weinig tot niks digitaal in het ziekenhuis. Je schrijft met een alcoholstift op het infuus welke patiënt en wat er in zit. Voor de glazen flesjes is er geen systeem om op te hangen dus hiervoor gebruiken ze een verbandje :D Lifehack?! 

Digitale dossiers, brievingsbladen hebben ze hier niet. Ze werken hier met een boekje met daarin: kamernummer en medicatie: rechts van de medicatie staat R (ochtend) en P (nacht) . 

Als je aan de verpleegkundige vraagt waarom de patiënt hier is weten ze dit meestal niet, dit is aan de dokter zeggen ze. 

De taak van de verpleegkundige in dit ziekenhuis is: medicatie, bloednames, infusie en administratie. Hygiënische zorgen doet de verpleegkundig-assistente (zorgkundige). 

De eerste dag stage voor mij (Jaimy) was in Nacionālais rehabilitācijas centrs Vaivari het revalidatiecentrum. 

De eerste dag vond ik wel spannend. Bij aankomst op de afdeling waren de verpleegkundige zeer
vriendelijk. Het personeel op de afdeling werkte in hun eigen kleding. De verpleegkundige hadden  een uniform aan maar deze was bij iedereen anders. De hoofdverpleegkundige werkte in haar persoonlijke kleding.

Op mijn afdeling zijn er patiënten met neuropathie , hernia’s , zenuwpijnen , fracturen of voetproblematiek. De patiënten moeten elke dag naar de fysiotherapie gaan. Dit is voor ieder een andere therapie. Bijvoorbeeld zwemmen , paardrijden , oefeningen doen , massage ,..

Ik merkte dat de werkdruk zeer laag ligt in de revalidatiekliniek. De patiënten zijn zeer zelfstandig er zijn enkele die hulp nodig hebben. 

De fysiotherapeut is constant bezig met de patiënten maar de verpleegkundige doen vooral veel administratie. De patiënten komen bij vragen zelfstandig naar het kantoor van de verpleegkundigen. De verpleegkundige deelt de medicatie uit en helpt met eten en drinken bij de patiënt.

De patiënten moeten minimaal 13 dagen opgenomen zijn en mogen maar maximaal 3 maanden blijven. Daarna moeten ze naar huis ook al is het niet beter.

De patiënten slapen met 2 op een kamer en moeten soms een badkamer met 4 patiënten delen. Er is geen gordijn op de kamer waardoor er weinig privacy is. De verzorging wordt uitgevoerd terwijl er een andere patiënt mee kan kijken (geen gordijnen). De ADL wordt gedaan door de arts en de fysiotherapeut. Dit vond ik vreemd dat de verpleegkundige niet moest wassen.

Ik heb samen met de verpleegkundige meegekeken naar een wondzorg. De patiënt had een chirurgische wonde. Hiervoor werkt lichttherapie gebruikt. Dit gaat ervoor zorgen dat de circulatie van het lichaam verbetert en de aanmaak van de nieuwe haarvaten stimuleert. Ook gaat het de lymfeklieren stimuleren en de celenergie. Het collageen wordt gestimuleerd waardoor de productie verbetert en de wonde sneller kan helen. Hierna heb ik kurkuma op de wonde gedaan. Dit wordt gedaan om de wonde sneller te kunnen genezen. Deze gele kruid heeft antioxidant , antimicrobiële en anti inflammatoire eigenschappen. Deze eigenschappen spelen een rol bij de wondheling. 

De patiënten konden geen Engels op de afdeling. Als ik iets wou vragen of zeggen gebruikte ik google translate om zo te communiceren. Bij ouderen patiënten die moeite hadden met het zicht liet ik het afspelen zodat ze het konden horen. Ik merkte dat ze heel dankbaar waren als ik he liet afspelen.

Er is ook een manege aanwezig om paardentherapie te volgen. Het ritme van de heupen wanneer je op het paard zit zorgt voor een afgifte van het hormoon oxytocine. Dit is een tegenpool van cortisol oftewel het stresshormoon. Het is een manier om de interactie te bevorderen tussen hulpverlener en client. Je wordt door de therapie gemotiveerd om te doen en niet alleen te praten. Het paard zal reageren op je gevoel en uitstraling. Hierdoor worden onbewuste processen bewust gemaakt. De therapie is ontspanning. Het gaat werken op de emotionele en de sociale toestand van de patiënt en zal ook zorgen dat alle spieren getraind worden. Het werkt in op de holistische visie van de mens.

Ik heb ook een fysiotherapie meegevolgd. De patiënt had voetproblematiek. Hij moest een lint met de tenen dichter bij hem trekken. Hierna kreeg hij de oefening om knikkers op te pakken met de tenen en deze in het bakje te leggen. De knikkers moest hij ook met de tenen vooruit duwen. Ik vond dit bijzondere oefeningen. De fijne motoriek word enorm goed gestimuleerd.

Ik vond het een zeer leerrijke stagedag en ben zeer benieuwd naar de andere dagen.

Na een spannende eerste stagedag ging ik (Mirre) nog een wandeling maken met de Spaanse student naar Dzintaru Forest Park. Aangezien Jaimy hoogtevrees heeft besloot ze om thuis te blijven.  Een stevige wandeling van 6 km door de bossen en op het strand.

                                         

Dankjewel voor het lezen van onze blog,

Tot snel, 
Liefs Jaimy en Mirre