Ons avontuur begint bijna

 Hallo lieve lezers van deze blog, 

Wij vertrekken over 6 dagen op avontuur naar Letland en willen ons alvast even voorstellen zodat jullie weten wie de blog de komende weken zal voorzien van nieuwe updates... 

Ik ben Mirre 23 jaar en studeer in Januari (hopelijk) af als verpleegkundige met als keuze thuiszorg. 

Samen met mijn hond en 2 katten woon ik sinds enkele jaren in Bilzen. 

Als ik niet aan het wandelen ben kan je mij wellicht vinden in de fitness of in de winkelstraten van Maastricht. 

Ik ben een echt familiemens, mijn 4 zussen mama en +-papa ga ik dus enorm missen! 

Buitenlandse stage is altijd al een droom geweest dus kijk er enorm naar uit om naar Letland te mogen gaan! Om mezelf te mogen verder ontwikkelen en nieuwe mensen te leren kennen!

Ik vertrek samen met Mirre over 6 dagen naar Letland.
Wij hebben er enorm veel zin in!  Ook ik wil me graag voorstellen aan jullie.

Ik ben Jaimy 22 jaar en studeer ook in januari af als verpleegkundige met richting algemene.  Ik woon in Molenbeersel samen met mijn ouders. 

In mijn vrije tijd zit ik graag in de fitness en besteedt ik veel tijd om bij mijn vriendinnen te zijn. Ik hou ervan om avonturen te maken en daarom is Erasmus een geweldige keuze voor mij.

Ik kijk er enorm naar uit om samen met Mirre te gaan. Hier wil ik me graag verder ontwikkelen en ervaringen opdoen!

Wij gaan nu onze koffer inpakken en we zien jullie graag terug over 6 dagen, tot dan! ✈

Week 4 - Ljubljana, Slovenië

Alle wegen leiden naar Rome

     Vse poti vodijo v Rim 

En zoals alle wegen naar Rome leiden, leidt onze Erasmus-weg stilaan terug richting België.
We hebben onze kennis hier zeker kunnen opdoen aan de verschillende protocols, de verschillende werkingen, de verschillende taal, de verschillende nieuwe onderwerpen, … 

Deze zaken zullen onvergetelijk zijn voor ons en we gaan dit avontuur altijd blijven koesteren. 

De laatste week mochten we gezamenlijk het team op de afdeling ‘STROKES’ vergezellen. We kregen zeer uitgebreide info over de pathologie, terwijl we deze pas in module 5 gaan krijgen. De afdeling gaf ons de kans om ons vak KliRe toe te passen! 😀

Na lang aandringen mochten we dan toch maar een foto nemen van ons verpleegkundig clubje op de afdeling!

Maandag werden we niet verwacht op onze gekende stageplaats Uri Soca, maar mochten we een dagje meedraaien op de afdeling Traumatologie in het ziekenhuis van Ljubljana. We zagen bepaalde dingen die ons toch even een beetje de tijd inschoten. Bij ons is het zo dat de patiënten met twee op een kamer kunnen op een privé kamer kunnen liggen maar hier in Slovenië is het mogelijk om met vijf op één kamer te liggen… met 5, en zelfs kamers tot 8 personen!

Wij mochten dus, net zoals deze andere studenten van de school, werken in het ziekenhuis. De studenten stonden een graadje onder ons, want zij mochten nog geen bloednames uitvoeren, of een infuus prikken. Wij mochten een wondzorg door één van de studenten bijwonen en haar achteraf beoordelen. Ze had dit zeer goed gedaan! 😀

Toen Kevin en ik wat gingen wandelen. Kwamen wij deze tentoonstelling tegen het lijf gelopen:
De impact van corona: 

             COVID DAGEN EN NACHTEN

Een hartverscheurend verhaal wat dit virus toch weer met zich mee bracht op het begin van de COVID 19 pandemie. In deze tentoonstelling toonde ze verhalen van mensen die gewoon besloten DOOR te slapen tijdens de periode van de pandemie, vanwege ernstige erge en voortdurende mentale problemen die begonnen met de COVID- 19 pandemie. Er werd zelf een vrouw aangetroffen in haar appartement, die al snel te zwak werd om haar appartement te verlaten. Het aantal dozen om haar heen was zo opgestapeld en tegen het einde van de pandemie was het aantal indrukwekkend. Er waren 684 pillendozen om haar heen aangetroffen. Ze vertelde later aan de psychiaters dat ze 6 pillen dozen per nacht in nam. Is dit zelfs mogelijk om zoveel slaappillen in te nemen en te overleven? Stelde ze hun al rap de vraag. Dit verhaal raakt ons zodanig dat wij dit even hebben opgenomen. Je kan het hieronder even bekijken.

 

Onze vrije tijd

→ Wij hadden nog wat ‘unfinished business’ met het Meer van Bohinj, dus gingen we met

het mooi weer maar eens terug.

Ook een bezoekje gebracht aan de ZOO van Ljubljana 

En om onze laatste avond af te sluiten in Ljubljana een lekkere pizza 😀

Het was een avontuur om nooit meer te vergeten, daag!

To je bila avantura, ki je ne bo nikoli pozabil, adijo!

Week 3 - Ljubljana, Slovenië

 

Uri Soča, van binnen naar buiten
Uri Soča, od znotraj navzven

Onze derde week, 3/4 voorbij van ons avontuur. Aangezien onze week toch al wat drukker is dan gewoonlijk, hebben we niet zo veel vrijheid gehad. We kregen veel rondleidingen in onze stageplaats. Zo zagen we de afdelingen Constructie protheses/ortheses, de Mediatester, Hydrotherapie, Kinetherapie en Ergotherapie. Onderstaand enkele foto`s ter verduidelijking. We zagen dus hoe ze protheses en ortheses maakten, en voor even leek het alsof ze 100 jaren voorliepen op dit. Hier mochten we jammer genoeg geen enkele foto maken, omdat ze dachten dat wij spionnen voor de Belgische industrie waren :) De Mediatester is een virtuele test op reactie- en denksnelheid. Hydrotherapie is therapie uitgevoerd in water. Door het water zijn je ledematen gewichtloos en dus ook pijnloos. We hebben dus over een privaat zwembad, waar deze therapie plaatsvindt.

Jolien kreeg de kans om deze week haar tijd te spenderen op de afdeling Hersenaandoeningen, terwijl Kevin dit mocht op Spinale aandoeningen. We zagen hoe de mensen terug moesten leren stappen, omdat ze moeite hadden met evenwicht, zetten van eerste stappen, ... 

Onze vrijdag hebben we opgegeven voor NOG meer aanwezig te zijn op stage... Wat een strevers seg :) Wij begonnen onze shift om 07u00 en eindigde deze om 19u00, een 12u durende shift dus, dat zou bij ons in België niet waar zijn. 

-- Fun facts about Uri Soča --

Het gebouw werd opgericht en opgestart in1989. De hoofdverpleegkundige heet Viki Kotar en is heel vriendelijk voor alles en iedereen, hij heeft een zeer wijde en inspirerende visie. De campus telt zes verschillende afdelingen, gevuld met een heleboel verpleegkundigen. Er is ook een intern ziekenhuis, tandarts, wetenschappelijke laboratorie, apotheek,... aanwezig.

''Hmm, vrije tijd deze week?..''
''hmmm, prosti čas ta teden?...''

Fijne wandeling, maar.. Regen, regen en nog eens regen!

Deze week, de voorlaatste, hebben we onze vrije tijd vooral in het centrum doorgebracht. Geen boeiende foto's gemaakt, maar je kan je er wel iets bij voorstellen :)

Week 2 Ljubjana, Slovenië

Na veel te zoeken, toch een weg gevonden

Po dolgem iskanju sem našel pot

Onze 2 de week hier in Slovenië verloopt wel heel goed. Deze week kwamen onze lieve leerkrachten op bezoek. En zijn wij ondertussen ook veranderd van de afdeling. Kevin op afdeling A en Jolien op afdeling C. Onze voortgangers Manuela en Beau hebben deze afdelingen al zo goed mogelijk beschreven, dat het voor ons moeilijk maakt hier nog meer aan toe te voegen. Maar we wij kunnen dit zeker beamen. Het is heel erg mooi om te zien, dat de personeelsleden erg hun best doen om ons iets bij te leren en hier heel open voor staan, want het is zeker niet makkelijk in een andere taal. 

Deze week kregen Kevin en ik de kans om een uro-dynamisch onderzoek mee te volgen met dokter Anna, hier hebben wij een zeer goede uitleg van gekregen wat dit onderzoek net doet. Hier was ook een verpleger Peter aanwezig waar wij mij mee hebben mogen assisteren met het plaatsten van de bekabeling. 

Samen met dokter Anna, algemene revalidatie

Deze week gingen wij ook op studiebezoek naar het Franja hospital.

Dit was een geheim ziekenhuis uit de 2 de wereldoorlog. Hier werden gewonde soldaten behandeld en verzorgd. Niemand mocht weten waar deze locatie lag in de oorlog uit schrik dat ze hun aanvielen of bombardeerden. De gewonden werden zelfs geblind doekt gedragen en werden gedesoriënteerd zodat zij ook niet wisten waar ze zaten. Dit om alle veiligheid. 

Hier boven een voorbeeld hoe ze werden gedragen :-)

De kamers in het Franja hospital 

 

Dit was heel erg interessant om te zien en te lezen hoe het er vroeger aan toe ging. 

Vrije Tijd

Prosti čas

📍Tolmin

📍Fietsen 😀

📍Tolmin

📍Mooie zonsondergang in Piran

Week 1 - Ljubljana, Slovenië

 

Een nieuw avontuur, zoeken en nog eens zoeken Nova dogodivščina, iskanje in še enkrat iskanje

Dag lezer, fijn dat je ons avontuur wilt meevolgen. Voor ons is de eerste week heel goed verlopen. Ons hostel, The Fuzzy Log, lag mooi centraal in de hoofdstad Ljubljana, op 5 min van de stad en 20 min van onze stageplaats. Het was een verblijfplaats in de urban-style, wat ons direct positief aansprak. We hebben veel rondgelopen, met wat aanvullende rondleidingen (eerste week bijna 100 km gewandeld) waardoor we al veel gezien hebben en onze weg begonnen te kennen. 

Zeer open-minded leefden we naar de eerste stagedag toe. Na de bekende, vervelende, COVID-test mochten we eraan beginnen. We werden geïntroduceerd aan onze afdelingen: Jolien op de dienst A (amputaties) en Kevin op de dienst C (algemene revalidatie). We zijn al veel verschillen met onze cultuur tegengekomen, die we later graag vertellen.

             Maar... Na die drukke stagedagen, gevuld met Engelstalige gesprekken hebben we gelukkig nog vrije tijd... :)

Kasteel Ljubljana

Meer van Bled

Hallo, hier ben ik :)

Postojna jama / grot

Kasteel Postojna  

                                                 

Vertrek Erasmus

 

Brussel 14:05 → Ljubljana 15:35

Wachten, wachten, wachten, ...

Onderweg!

Medestudenten aflossen :)

Verschillen Finland en België

Jammer genoeg zijn we al terug in België. Dit zal dan ook onze laatste post zijn op de blog. Tijdens ons verblijf in Finland hebben we heel wat verschillen opgemerkt tussen België en Finland. We denken dat het grootste verschil was, dat er meer personeel aanwezig is dan bij ons. Ook is de werkdruk in Finland lager. Hierdoor hebben ze meer tijd voor de patiënten.

Een ander verschil is de volgorde van de ochtendzorgen. Bij ons wassen wij iemand, dan brengen wij hem/ haar naar de eetzaal en geven we hem/ haar eten. In Finland wachten ze tot iedereen (die niet in bed blijft) gewassen is en dan geven ze het ontbijt en de medicatie pas.

We mochten 2 dagen meedraaien in het ziekenhuis hier in Pori, hier hebben we ook heel wat verschillen opgemerkt.

De eerste dag werden we om 7 uur verwacht op T3. Dit is de afdeling voor geriatrische patiënten met cognitieve problemen die nog niet gediagnosticeerd zijn. 

We begonnen de dag zoals elke dag in een ziekenhuis begint, met een briefing. Natuurlijk begrepen we er niet veel van aangezien deze uiteraard in het Fins was. Nadien hebben ze de belangrijkste punten vertaald voor ons. We kregen ook een briefingsblad waar alle patiënten opstaan en hun achterliggende pathologieën. Hier stond ook van iedereen een mini mental score op. Dit wordt standaard afgenomen bij een nieuwe opname. 

Als eerste gingen we de glycemies meten bij de patiënten met diabetes. Hier zagen we het eerste verschil al. Wanneer wij een glycemie meten krijgen we deze in mg/dl, hier in Finland drukken ze dit uit in mg/l. Dit was even verwarrend in het begin. Daarna gingen we de parameters nemen bij enkele patiënten in plaats van bij iedereen. Dit is ook anders als bij ons. In Finland moeten we enkel bij bepaalde patiënten de parameters nemen, ook niet alle parameters moeten er genomen worden. Bij de meeste enkel de bloeddruk en de saturatie.

De 2de dag, mochten we meelopen op afdeling T6. Dit is de afdeling waar Post Operatieve patiënten komen. Hier lagen vooral patiënten die een orthopedische ingreep hebben gehad.

Als eerste gingen we bij onze patiënten langs om te kijken of alles oké was en om nuchtere medicatie te geven. Hier zagen we alweer het verschil in het aantal patiënten waar je als verpleegkundige voor verantwoordelijk bent. Wij hadden maar 4 patiënten.

Daarna hebben we de ochtendzorgen gedaan en de rest van de medicatie en het ontbijt uitgedeeld. Rond 10 uur moesten we bij bepaalde patiënten de parameters meten en heeft Jelle haakjes na een TKP mogen uitdoen. Dit wordt op dezelfde mannier gedaan als bij ons hier in België.

Ze hebben ons ook wat meer uitleg gegeven over de financiële kant van de gezondheidszorg in Finland. Dit is helemaal anders. Ze werken hier met een maximum bedrag dat je moet betalen. Wanneer je wordt opgenomen in het ziekenhuis, eender welke afdeling betaal je maximum €700 aan ziekenhuiskosten per jaar. Ookal is je rekening veel hogen. Hetzelfde systeem hebben ze voor medicatie. Wanneer je in 1 jaar €600 hebt betaald voor medicatie, moet je nadien nog maar €2,5 betalen voor je medicatie. Ongeacht of het €10 kost of €200. Eens je heb maximum bedrag betaald hebt moet je nog maar €2,5 betalen.

Hierbij gaan we deze blogpost afsluiten. Wij zijn super dankbaar dat we op dit avontuur mochten gaan.

Groetjes,

Jelle en Fien!

Adijo for the last time

Dober dan! 👋

Daar zijn wij weer voor de allerlaatste keer. Bij deze willen wij een kort samenvattend filmpje delen van ons avontuur in Slovenië. Geniet ervan zoals wij van deze ervaring hebben genoten! Wij zijn ondertussen al veilig geland in België en zijn onderweg naar onze familie die wij 4 weken hebben moeten missen.

Volg zeker de blog van de volgende studenten in Ljubljana! 😊

Adijo! 👋

Last days of the internship

Dober dan! 👋

Onze laatste dagen in Ljubljana zijn aangebroken. Dit betekent ook dat dit onze laatste blog zal zijn waarin wij jullie meer vertellen over wat wij de laatste dagen hebben ondernomen en hoe wij dit avontuur ervaren hebben. In de laatste blog zullen wij ook nog iets vertellen over onze verblijfplaats aangezien dit nog niet aan bod is gekomen.

Laatste dagen

Onze laatste stagedag hebben wij een 12-uur dienst meegelopen met onze mentor waarin wij nog verschillende verpleegtechnische handelingen hebben mogen uitvoeren. Wij hebben ook een rondleiding gekregen in de ruimte waar de protheses worden gemaakt van de patiënten met een amputatie en in de snoezelruimte waar de psychologen komen met de kinderen om ze tot rust te brengen in een prikkelarme ruimte. Dit was een fijne afsluiter aangezien wij afscheid hebben kunnen nemen van zowel de werknemers als alle patiënten die wij verzorgd hebben de afgelopen weken. Wij zijn namelijk met de dokter meegelopen met de avondronde waarbij de dokter alle kamers op iedere afdeling afloopt om de toestand te bevragen van de patiënt en om iedereen een goedenacht te wensen oftewel lahko noč in het Sloveens. Daarnaast hebben wij ook afscheid genomen van Maja, onze contactpersoon van de school in Slovenië. 

Onze laatste dagen hebben wij natuurlijk nog een laatste keer rondgeslenterd in het mooie centrum en het park. Wij zullen het hier zeker missen!

Verblijfplaats

De afgelopen 4 weken zijn wij verbleven in een hostel. Dit hostel was op 10 minuten van het centrum en 20 minuten van onze stageplaats gelegen. Dit was voor ons beide een nieuwe ervaring aangezien wij nooit eerder in een hostel zijn verbleven. Wij hebben samen gezellig op een tweepersoonskamer gelegen. De badkamer en keuken hebben wij gedeeld met de andere studenten die hier verbleven. 

Ervaring

Wij hebben deze periode als een fijne stage ervaren. In de eerste dagen merkten wij wel dat vele werknemers niet zo goed Engels spraken. Gelukkig deden zij heel erg hun best voor ons en Google Translate kwam hierbij ook goed van pas. Wij hebben veel bijgeleerd over hoe de revalidatie verloopt bij verschillende pathologieën en hoe het verpleegkundig beroep hier vorm krijgt. Dit was een hele ervaring voor ons die wij ons hele leven met ons zullen meenemen. We hebben er van GENOTEN en we keren zeker nog eens terug! 😌

Volg zeker de blog van de volgende studenten in Ljubljana! 😊

Adijo! 👋