Labdien!

Graag willen we jullie meenemen naar een van de therapievormen die hier gegeven wordt, namelijk muziektherapie. Muziektherapie wordt toegepast bij volwassenen/kinderen met neurologische problematiek (mensen die CVA doorgemaakt hebben, autisme, neurologische aandoeningen die cognitie, motoriek en communicatie beïnvloeden vb. spasmen, MS, …)

Door het gebruik van muziekinstrumenten kan er onder andere de fijne motoriek gestimuleerd worden. Ook bij kinderen waar bijvoorbeeld het spraakcentrum aangetast is (linkerdeel hersenen) kunnen toch hun stem gebruiken door te zingen (rechterdeel hersenen). Muziektherapie stimuleert dus verschillende delen van de hersenen.

Zelf hebben we ook bepaalde instrumenten mogen spelen om ook te kunnen ervaren hoe de patiënten dit ervaren. Zo zijn er instrumenten die de fijne motoriek stimuleert (vb. piano), instrumenten indien de patiënt onrust ervaart (dit is een ronde cirkel met daarin kleine bolletjes die het geluid van de zee nabootsen → dit brengt een vorm van rust/ontspanning).  Er worden ook balansoefeningen gedaan met muziek, muziek waar ze een bepaalde volgorde moeten volgen en dus de concentratie getest wordt. 

Er was ook een tafel waar de patiënt op kan liggen. Onder deze tafel zitten snaren bevestigd. Er zijn snaren die een zwaarder geluid/trillingen geven en snaren die een lichter geluid/trillingen geven. De lichte snaren stimuleren het gedeelte van het lichaam van het hoofd tot het romp gedeelte, de zware snaren stimuleren vanaf het romp gedeelte tot aan de voeten. De trillingen brengen ook een soort rustgevend/ontspannend gevoel.

die een zwaarder geluid/trillingen geven en snaren die een lichter geluid/trillingen geven. De lichte snaren stimuleren het gedeelte van het lichaam van het hoofd tot het romp gedeelte, de zware snaren stimuleren vanaf het romp gedeelte tot aan de voeten. De trillingen brengen ook een soort rustgevend/ontspannend gevoel.

Gisteren zijn onze leerkrachten veilig en wel aangekomen in Letland en zijn wij samen ‘s avonds een hapje gaan eten in een grill restaurant bij ons in de buurt.

Week 1

Hallo allemaal, ondertussen zijn we al een week in Letland en vinden we onze weg hier veel beter.

Ik (Tibo) ga na mijn stage uren vooral op ontdekking.

Zo heb ik al mooie bezienswaardigheden gezien in Riga en in Jurmala, de plaats waar we verblijven. Zo neem ik jullie graag mee wat ik hier allemaal al heb ontdekt.

Dit is een Orthodoxe kerk in Jurmala.

Voor de inwoners van Jurmala is deze kerk zeer bijzonder, doordat

deze kerk het tijdperk van de Sovjet-Unie heeft overleefd.

Een leuke foto van een straat in de oude stad van Riga en per toeval ben ik een

Belgische café tegengekomen in Riga.

Het zwarthoofdenhuis in de oude stad van Riga.

Op 18 november vieren ze in Letland hun nationale feestdag, oftewel onafhankelijkheidsdag.

Op deze dag was er een grote militaire parade in Riga.

De president van Letland was ook aanwezig en heeft ieder peloton van soldaten gegroet.

Er is ook een grote dierentuin in Riga en dit ligt op een zeer mooie locatie. Zie hieronder enkele sfeerbeelden.

Op zaterdag 18 november ben ik (Laura) met de trein naar Riga geweest

omdat het een belangrijke feestdag was, namelijk “the Latvian Independence Day” oftewel

de onafhankelijkheidsdag.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bezette Duitsland Letland.

Na de Duitse capitulatie werd op 18 november 1918 de onafhankelijke Republiek Letland

uitgeroepen en dit wordt jaarlijks gevierd. 

Er was veel te doen deze dag.

Er hing een positieve sfeer in de stad en de mensen waren enthousiast.

Ik ben ook een bezoek gaan brengen in het Letse oorlogsmuseum.

Het Letse oorlogsmuseum is een van de grootste en oudste musea in Letland.

Het doel van het museum is om de complexe militaire en politieke geschiedenis van Letland aan het

publiek te onthullen.

Met bijzondere nadruk op de 20e eeuw, waarin de Letse natie twee keer voor zijn onafhankelijkheid moest vechten. Het grootste en belangrijkste deel van de collectie van het museum bestaat uit voorwerpen over de militaire en politieke geschiedenis van Letland in de 20e eeuw.

De kern van de collectie van het museum omvat meer dan 25.400 eenheden, die zijn gesystematiseerd in 22 individuele collecties.

Het Oorlogsmuseum is trots op zijn collecties wapens, foto's, documenten, medailles en militaire uniformen.

In het museum zijn permanente tentoonstellingen te zien over de kunst van het oorlogvoeren en Letse soldaten, de Eerste en Tweede Wereldoorlog, het Letse leger, de Sovjetbezetting en het verwerven van onafhankelijkheid in 1918 en 1991.

Graag laat ik jullie enkele foto’s van het museum zien

Nadien ben ik wat beginnen wandelen en ben ik bij dit beeld uitgekomen:

Dit is het monument van de Letse Onafhankelijkheidsoorlog van Riga.

Dit monument is gebouwd ter herinnering aan de Letse soldaten die zijn gesneuveld in de

Letse Onafhankelijkheidsoorlog van 1918 tot en met 1920.

Boven op het voetstuk staat een vrouw afgebeeld.

Zij houdt 3 sterren in de lucht die staan voor Koerland, Lijfland en Letgallen.

Uit die delen van het Russische Rijk is het zelfstandige Letland ontstaan.

Op het voetstuk staat “TĒVZEMEI UN BRĪVĪBAI” (voor vaderland en vrijheid). 

Er waren heel veel inwoners van Letland aanwezig.

Iedereen was vrolijk, er was muziek en iedereen was aan het dansen en aan het zingen met elkaar.

Het gaf mij een warm gevoel en werd er zelf ook vrolijk van.

Ik vind het mooi om te zien hoe de mensen samen met elkaar deze belangrijke feestdag vieren.

Oja, hier nog een klein wist-je-datje over de Letse vlag: wisten jullie dat de kleuren van de vlag ook een betekenis

hebben?

De Letse vlag is een horizontale driekleur van karmozijnrood, wit, karmozijnrood.

De kleur wit staat voor recht, waarheid, eer en oprechtheid.

Het (karmozijn)rood voor in het verleden en het vergoten bloed. 

Onze eerste week zit er al op.

We zijn nog lang niet klaar met het ontdekken van zowel Letland als de stageplaats en nemen we jullie graag mee naar volgende week!

līdz nākamajam!!

Labdien!

Wij zijn nu al enkele dagen in Letland en hebben kennis gemaakt met de omgeving waar onze kamer gelegen is. Omdat onze kamer dichtbij de zee gelegen is, hebben we al enkele wandelingen op het strand gemaakt. Graag delen we enkele sfeerfoto's:

Afgelopen dinsdag hebben we een eerste kennismaking met het revalidatiecentrum gehad. Hier kregen wij een korte uitleg over welke afdelingen er waren en wat deze inhouden. Ook hadden we uitleg gekregen over brandgevaar: hierin werd er uitgelegd dat indien er brand/gevaar moest zijn, hoe we de patiënten moeten evacueren. De patiënten hebben hebben een soort evacuatiematras waar je de patiënt helemaal in kunt inpakken en dan met de matras de patiënt kan meenemen naar de evacuatieplek. Ook legde ze uit dat er tijdens gevaar geen liften genomen mogen worden omdat deze niet werken. Het is best evacueren via de trappen.

Woensdag was het dan eindelijk onze eerste "echte" stagedag. Ik (Laura) loop stage op de 6e verdieping. Dit is namelijk de afdeling met algemene revalidatie. Hier zijn patiënten met:

• Rehabilitatie van oncologische patiënten  – bedoeld voor patiënten met oncologische ziekten die functionele stoornissen hebben als gevolg van de onderliggende ziekte of als gevolg van therapie.

• Rehabilitatie na een wervelkolomoperatie  – Voor patiënten na een wervelkolomoperatie die een neurologisch defect en/of pijnsyndroom hebben

• Rehabilitatie van chronische pijn  – voor patiënten met chronische rug- of gewrichtsziekten,

met een chronisch pijnsyndroom dat functionele stoornissen veroorzaakt, om operatieve therapie te vermijden.

Tibo staat op de afdeling met patiënten die COVID gehad hebben en hierna komen revalideren.

Tijdens de eerste 2 dagen hebben we uitleg en een rondleiding in het revalidatiecentrum gekregen. Ze hebben

verschillende verdiepingen waar verschillende therapieën uitgevoerd worden. Zo is er een fysiotherapiezaal waar

mensen mensen die een neurologische ziekte hebben en bepaalde functionele stoornissen hebben gebruikmaken

van een looprobot. Ook is er hydrotherapie waar er een zwembad is waar de patiënten oefeningen in kunnen doen.

Hydrotherapie wordt gebruikt om pijn te verminderen en ziekten te behandelen. Hydrotherapie verwijst naar het uitwendige gebruik van zoet-, zee- of mineraalwater voor preventieve, curatieve en schoonheidsdoeleinden.

In het Vaivari NRC hydrotherapiecomplex kunnen patiënten en klanten hydrotherapie- en fysiotherapieprocedures ondergaan, massages krijgen en een bezoek brengen aan de sportschool en het enige mineraalwaterzwembad in Letland (25 m).

Alle aangeboden procedures versterken en herstellen de gezondheid, versterken het immuunsysteem van het lichaam en zijn vermogen om ziekten, stress en ongunstige omgevingsomstandigheden te bestrijden. De effectiviteit van hydrotherapie hangt af van de vaardigheden en ervaring van de specialist die de sessie leidt.

We hebben op de afdeling mogen helpen met de opname van nieuwe patiënten. Hier worden dan enkele

parameters genomen (zoals temperatuur, bloeddruk, saturatie en pols). Ook wordt de patiënt gewogen en

gemeten en wordt er een COVID-test afgenomen. De anamnese wordt ook afgenomen, maar op papier.

In de onderzoekskamer vind je verschillende materialen: voor bloedafnames, verbanden, katheters en infuusleidingen enzovoort. In het revalidatiecentrum komt het heel weinig voor dat er bloedafnames worden gedaan (misschien 1-2x/week) mensen met diabetes die insuline moeten krijgen komt hier ook vrij weinig voor. Er is een groot verschil met de ziekenhuizen en het revalidatiecentrum. In het revalidatiecentrum komen de mensen vooral om te revalideren en zijn ze meestal zelfstandig. Soms zijn er wel patiënten die extra zorgbehoeften hebben (zoals wassen, aan- en uitkleden).

Zo, dit was het dan voor nu. Hopelijk hebben jullie nu al een klein beeld van hoe het er hier aan toe gaat in het revalidatiecentrum. Hou zeker de blog in de gaten voor nieuwe verhalen! 

čau! 👋

 

Sveiki visi

 Hallo allemaal!

Graag zouden wij ons even willen voorstellen. Wij zijn Tibo en Laura en beginnen aan onze laatste stage van deze opleiding in Letland. Graag willen wij jullie deze komende 4 weken meenemen in ons avontuur. Ik (Laura) zit in module 5 Algemene Gezondheidszorg en Tibo in module 5 Thuiszorg. Wij kennen elkaar reeds al want wij hebben enkele modules bij elkaar in de klas gezeten.

Wij zijn heel blij dat wij deze kans hebben gekregen en dat wij onze opleiding mogen afsluiten met dit avontuur. Graag nemen wij jullie mee naar onze eerste dag. Voor mij (Laura) was dit de eerste keer vliegen, dus het luchthavengebeuren was voor mij al een eerste uitdaging. Gelukkig is alles goed verlopen! 😊 Ook was onze vriend RibbeDeBee van de partij, die samen met ons een veilige en goede vlucht doorlopen heeft. Zoals je kan zien geniet hij mee van het mooie uitzicht boven de wolken!

Bij aankomst op de luchthaven in Riga, hebben we een taxi geboekt om naar de school te gaan, waar ook onze kamers gelegen zijn. Bij aankomst werden we goed ontvangen door een vriendelijke mevrouw. Haar Engels was niet heel erg goed, maar hebben toch op een goede manier met elkaar kunnen communiceren. Al gauw dat we geïnstalleerd waren op onze kamers, zijn we naar de supermarkt in de buurt geweest.

Zo, dit was een korte schets van onze eerste dag. We houden jullie de komende dagen zeker up-to-date met nieuwe verhalen! 

Čau! 

 Hallo allemaal, 

Ondertussen is ons Sloveens avontuur jammer genoeg aan zijn einde gekomen. 

En wat is die tijd snel gegaan. We hebben er zo enorm hard van genoten. 

Ook hebben we op verschillende vlakken veel dingen bijgeleerd zoals de communicatie met patiënten als je niet dezelfde taal spreekt, het zelfstandig alles doen, en nog veel meer.  

In onze laatste week wisten we goed de werking van de afdeling en mochten we meer zelfstandig dingen doen. Zo lieten ze ons de bloedafnames en de wondzorgen allemaal uitvoeren. Hier doen ze de wondzorgen niet zoals bij ons, omdat ze gewoonweg niet zo'n grote voorraad aan materiaal hebben als wij. 

Vicky, de hoofdverpleegkundige van het ziekenhuis heeft ons een rondleiding gegeven door het gedeelte waar ze protheses maken. We hebben het proces gezien van begin tot eind. Ze doen het allemaal zelf in 1 gebouw tegenover het revalidatiecentrum. Ook krijgen ze veel patiënten van andere landen. Het was echt heel interessant om te zien.  

Ook zijn we in onze laatste week nog de laatste dingen gaan bezoeken die we wilden zien. Zo hebben we een 3de poging gedaan om naar Velika Planina te gaan, maar helaas was het deze keer te slecht weer om de top van de berg te bereiken. Daarna zijn we nog doorgegaan naar Piran, dit is een gezellig stadje aan de zee. 

Het was kortweg een geweldig avontuur om mee te maken wat we zeker en vast nooit meer zullen vergeten. 

adijo !