Week 1

Week 1 zit er bijna op, tijd om even wat te vertellen over hoe het hier tot nu toe gaat :)

Alle 2 zijn we mensen die graag overal op tijd komen, als resultaat: 

3 uur op voorhand op het vliegveld.

Na 20 minuten waren we overal door en konden we nog 2,5u genieten van een eerste terrasje toen nog onder de Belgische zon. Natuurlijk met onze Erasmus mascotte: ribbedebee. 

3 uur later zijn we dan aangekomen in Helsinki. Beide heel erg moe omdat we langs een man zaten die super diep ademde, oei, daar konden wij toch even niet tegen!

Aangezien het ondertussen 20u was, gingen we snel opzoek naar iets om te eten, Yoni liet vallen dat ze graag Taco Bell at. Ik kwam er dan achter dat ik daar nog nooit gegeten had dus de keuze was wel snel gemaakt. 

Toen werd het eens tijd om ons hotel te gaan zoeken om eindelijk te kunnen slapen....

Manman, wat hebben wij gelachen! Ons hotel heette Omena hotel, hier moest je binnen gaan met een code die we gekregen hadden via mail. Wij stonden aan het hotel, maar je kan het al raden, onze deur ging niet open. Na lang proberen viel de moed ons in de schoenen. Ik (Kelsey) opnieuw opzoek gegaan naar de mail met de code en het adres. Opnieuw het adres opgezocht, wat bleek? We stonden gewoon aan het verkeerd hotel, 6 minuten verder wandelen, lag er dus nog een Omena hotel! 

Heel stom van ons, maar goed, we konden er mee lachen. We zijn dan opnieuw vertrokken met onze koffers richting het juiste hotel. Eenmaal daar aangekomen stonden wij in een lift..., deze ging dus maar niet omhoog, wij lagen op verdieping 5 dus kregen het al benauwd. Achteraf bleek dat we in een verkeerde lift stonden, we denken dat het een goederen lift was of eentje voor het personeel. 

Uiteindelijk toch op de kamer geraakt, ons lekker opgefrist en snel gaan slapen na een lange vermoeiende ( en grappige) dag. 

De volgende dag gingen we onze reis verderzetten naar Pori, onze eindbestemming. We keerden terug naar het centraal station, wat dichterbij lag dan wij dachten (het bleek dus dat we de avond van te voren helemaal verkeerd waren gelopen). Hier een (duur) ontbijtje gegeten, waarbij Yoni een gigantische tas chocomelk kreeg.

Toen zaten we eindelijk in de trein, tuurlijk is onze ribbedebee overal met ons meegegaan op pad. Snel bleek het al heel duidelijk dat er heel weinig plaats was op de trein. Je koffer kon je nergens kwijt, deze hadden we op andere zitplaatsen gezet. Waar achteraf mensen moesten gaan zitten, als resultaat dat wij opgepropt zaten :)

Na 1,5u met de trein, moesten we een overstap maken in Tampere. Hier kwamen wij erachter dat er een restaurant aanwezig was op de trein. Dit vonden wij wel heel cool want dat hadden we beide nog nooit gezien. Wij zijn even gaan kijken, het was ongelofelijk. Verder zijn wij nog even gaan rond kijken in de trein omdat we benieuwd waren of er nog meer te ontdekken was. En inderdaad op de bovenverdieping was er kindervriendelijke wagonwaar er speelgoed en een glijbaan voorzien was. Het is ons al erg opgevallen dat in Finland de plaatsen heel kindervriendelijk zijn. Elk restaurant met toilet, heeft ook een potje voor de kindjes en een speelhoekje. 

Onderweg nog veel sneeuw gezien, dit was natuurlijk een heel mooi uitzicht!

Na 3-4 uur te reizen met de trein zijn we dan eindelijk aangekomen op onze eindbestemming; Pori. 

Wij waren enthousiast en besloten te voet naar ons hostel te gaan, in plaats van de bus te nemen. Daar hadden we natuurlijk ook wel weer snel spijt van achteraf. Wat een gesleur met onze bagage de voorbije dagen. We waren beide zo blij toen we eindelijk aankwamen aan ons verblijf.

Na onze eerste stagedagen hebben we dus al veel verschillende dingen opgemerkt tussen de zorg hier in Finland als de zorg bij ons in België, benieuwd welke verschillen we nog gaan tegenkomen, hieronder zijn al een paar verschillen die meteen duidelijk waren!

De werkdruk ligt een stuk lager dan bij ons in België, hier was je bijvoorbeeld max 4 zorgvragers in de ochtend. Als zorgvragers willen blijven liggen is dit geen enkel probleem, dan wordt er gewoon later gewassen. Zo worden er nog ooit zorgvragers om 11u gewassen, ze hebben dan op bed hun ontbijt gegeten. Aangezien het in de winter pas rond 10u-10u30 licht is wassen ze meestal de zorgvragers met dementie als laatste (in de mate van het mogelijke), dit wordt gedaan om hun dag en nacht ritme toch nog wat onder controle te houden.

Wat ons hier al vrij snel is opgevallen is dat ze veel meer tijd besteden aan het mentale welzijn dan aan het fysieke welzijn. Er wordt natuurlijk ook gewassen, maar dit zal eerder een kattenwasje zijn, ze douchen 1x in de week grondig. Ze vinden het veel belangrijker om met de mensen bezig te zijn, ze zijn ook heel geduldig, vragen zelf aan de zorgvragers wat ze graag willen dragen die dag (ze geven opties) en wachten geduldig tot de zorgvragers uit hun bed komen. 

Hier gebeurt alles nog op papier, rapportage, briefing, alles gebeurt via papieren. Ook de medicatie staat op papier, hier worden jammer genoeg veel fouten tegen gemaakt, geven de verpleegkundigen zelf aan. Ze hebben geen bakje per zorgvrager zoals wij dat hier hebben maar gewoon 1 grote bak en op veel staat ook geen naam van de zorgvrager, enkel de naam van de medicatie. Je hebt natuurlijk verschillende dosissen, er zijn op mijn afdeling (Yoni) ook nog eens 2x 2 zorgvragers met dezelfde voornaam wat het nog moeilijker maakt. 

Tijdens onze ochtendzorgen moest er een CRP staal genomen worden, wij dachten natuurlijk dat er een bloedafname gedaan zou worden, maar de verpleegkundige kwam boven met allemaal ander materiaal. Ze hebben hier dus een speciaal toestel om de CRP te kunnen meten. Door middel van een prik in de vinger werd het bloed opgevangen in een glazen buisje en dan wordt het bloed in een buisje met vloeistof opgevangen. Je stopt de vloeistof + het bloed in het CRP toestel en binnen 2 minuten weet je wat de CRP is. Ook het hemoglobine kan via hetzelfde toestel bepaald worden. Dit zou zeker een meerwaarde kunnen zijn voor ons in het ziekenhuis waar we pas na enkele uren het CRP weten en het nog moeten opsturen.