Een dag aan het strand

Tijdens het weekend was het tijd om op verkenning te gaan. Voor een dagje ontspanning trekken velen Finnen naar het strand. We hadden de zee al van heel dicht bij gezien (zie blog: Zwemmen in de Botanische zee) maar deze keer deden we het helemaal anders. We hadden gekozen voor een wandeling te maken in het bos en rondom de duinen, daarna gingen we een (gecontroleerd) vuurtje maken en we zouden afsluiten met een zwempartij in een verwarm zwembad met sauna. 

Over het bos kan ik helaas weinig vertellen, ik ben geen natuurdeskundige. Wat ik wel kan vertellen is dat we genoten hebben van de stilte en de diversiteit van groene kleurpaletten. Je werd gewoon helemaal zen door de stilte en er verscheen steeds een lach bij het horen van vogelzang. De zonnestralen kwamen ons tegemoet wanneer dat de wind de tijd nam om door de bladeren te razen. 

Tijdens de wandeling kwamen we fitness toestellen tegen die vastgepind stonden in de grond. We zagen verschillende wandelaars gebruik maken van deze faciliteiten, jong en oud. Dit was een aangename ontdekking om te weten dat de overheid je steunt om hier in open lucht aan je gezondheid , conditie en kracht te werken. Op het einde van de wandeling bevonden we ons meer in open bos. We waren beland in een recreatiedomein waar er verschillende vakantiehuizen stonden en waar er een avonturenpark aanwezig was. 

          

Hier kregen we nog info over wat we konden tegenkoöen in de natuur. De naturist was niet aanwezig die dag!

Na het wandelen kwamen we aan op het strand. Hier konden we onze longen weer vullen met pure zeelucht. Tijdens het wandelen kwamen we deze schelpen tegen. We zaten terug in de roes van de trainingsdagen. Deze schelpen herinnerden ons eraan dat we moesten loslaten en open staan om verder te groeien. 

Zo gedreven als we waren, zijn we eerst opzoek gegaan naar hout. We hadden al een huisje opgemerkt waar hout opgeslagen zou kunnen zijn, maar daar zat een giga slot op. Het is gebruikelijk dat de Finnen steeds voor hout zorgen op een vuurplaats, zo kunnen de mensen zich altijd verwarmen. Ons hout was niet het allerdroogste mits het van het strand kwam. Met man en macht hebben we geprobeerd om een blijvend vuur te crieeren. Plots kwam er een man met een zakje droog hout en verse worsten die deel gingen uitmaken van zijn lunch. In een mum van tijd had hij een vuur. Jaloerse blikken gingen zijn richting uit tot dat hij ons gebaarden om mee te komen. Lap! Het geheim van het huisje lag verschuild aan de achterkant in een geheime opslagruimte. Droog hout!!!! Met een grote smile begonnen we wederom aan ons vuur. We kregen van de man extra krantenpapier om eraan te beginnen en daar was hij dan, ons eigen vuurtje. De toasties gingen op het vuur en de wijn popten open! Lunch was served!