Geriatrie

 

Geriatrie, ouderzorg, rusthuis, pekeshuis, laatste halte,...

De geriatrie heeft vele namen in de volksmond. Vaak horen we misvattingen en kwetsbare ideeen over de ouderzorg. Hier in Finland hebben we de tijd om stil te staan met wat we aan het doen zijn. 

Vandaag liep ik met een zorgvrager hand in hand naar zijn kamer. We verstonden elkaar niet maar het vertrouwen was er. Mijn handen voelden warm aan en de zijne waren koud. Hij nam mijn handen vast en je zag in zijn ogen dat hij verrast was. Hij hield mijn handen stevig vast en hij wou ze niet los laten. Vertederd was ik door zijn nood aan warmte. Een primaire behoefte! Hebben we allen geen nood aan warmte en liefde rondom ons? Hij wist niet waar zijn kamer was en in alle rust begeleiden ik hem naar de kamer. Zijn ogen waren klein, lichtblauw en wazig. Ik voelden de fragiliteit in zijn spieren en ik zag de lucht door zijn zijdeglanse witte haren. Was hij niet lang geleden een sterke man die optimale kracht bezat. Een man die elke dag ging werken om zijn gezin te onderhouden. Ik hoorden hem lachen om een grap. Ik kan me inbeelden dat zijn ogen vroeger helder blauw waren. Dat hij het soort man was waar alle vrouwen verliefd op werden. Nu liep hij aan mijn arm. Verward keek hij de kamer rond. Dat was niet zijn kamer, maar hij zag wel zijn hoed. Hij wees erna, dat was iets wat hij herkenden. Hij wou niet gaan zitten, hij observeerde de kamer en hetgeen wat hij buiten zag. 

Hij wou nog steeds mijn handen niet lossen. We passeerden een spiegel en hij zag zijn eigen met een vreemden aan zijn arm. Hij keek stilzwijgend naar mij en ik vroeg me af welke gedachten en zouden afspelen in dat hoofd. Ik kijk vaak in de ogen van de ouderen. Ze zeggen dat de ogen de spiegel zijn van de ziel. Ik vind het zo beangstigend als ik een waas zie voor de ogen. Het is moeilijker om zo een persoon de bereiken, een persoon waarvan het zicht en de cognitie verdwijnt. Wat blijft er dan nog over als  onze zintuigen verminderen? We zijn mensen en we ruiken, voelen, proeven en horen. Hij kneep meermaals in mijn hand en ik probeerden mijn energie over te geven door aanraking. Ik wou tegen hem zeggen... 

Hey, je bent niet alleen, ik ben er ook nog, 

Dat is ouderenzorg