Communicatie

 Je zou zeggen dat het moeilijk is om te communiceren met elkaar in een land waar je de taal niet beheerst. 

Niets is minder waar! 

Het is verrassend om te zien wat een moeite we doen om elkaar te begrijpen en ons verstaanbaar te maken. Dit leiden vaak tot lachwekkende tafferelen. Ook een verkeerde uitspraak kan vaak leiden tot een andere zinsbouw of betekenis. Taal is eeuwenoud. Taal is een middel tot communicatie waarmee we met woordenschat een boodschap overbrengen. Deze boodschap kan gesproken zijn, via tekens, geschreven, taal en gebarentaal.

Wij hebben hier vaak gebruik van gemaakt, van de verschillende manieren. Wist je dat het effect van communicatie voor circa 55% wordt bepaald door lichaamstaal, 38% door de stemintonatie en slecht 7% door middel van woorden? Dat betekent dat het grootste deel van onze communicatie via lichaamstaal gaat.  

   

Wij komen jullie bloeddruk meten :-)

                 

We hebben een zorgvrager die "doofstom" is. Dit was voor ons de gemakkelijkste manier van verzorgen want we deden alles met onze lichaamstaal. Het was zeer leerrijk om hierop te vertrouwen. We hebben enkelen gebaren geleerd om bepaalde handelingen duidelijk te maken. Zoals bijvoorbeeld, vandaag gaan we douchen, was het eten lekker, verschillende dranken en eten... Deze dame had het moeilijker om te communiceren omdat haar vingers niet meer zo flexibel waren.  

Als spraak en gehoor weg vallen dan vertrouwen we op het zicht. Onze houding was dus zeer belangrijk voor haar. Grapjes konden we niet vertellen dus was dansen in de badkamer ons ding geworden. De enigste dolle manier dat we haar aan het lachen konden maken. Daarna gaven we haar aandacht met een knipoog, die nog te zien was boven het mondmasker of subtiele aanrakingen. 

Wat deden wij om hun respect en onze toewijding te tonen? De krant lezen natuurlijk! 

Soms deden we het in samenspraak en soms namen we onze eigen leermomenten zelf in handen. 

Ook hadden we het privilege om ons Frans te oefenen. We hadden een collega van Marokkanse afkomst en zij voelden zich zelfzekerder in de Franse taal ipv de Engelse taal. Bij deze deden we ons best om Frans te spreken. We moeten ook een beetje onze fierheid tonen dat we tweetalig zijn in Belgie, al was het met veel haar op de tong. 

De inspanningen kwamen niet enkel van onze kant. Ook zij zagen de humor erin  om eens een woordje Nederlands te spreken. Zij waren er verassend goed in dus moesten we een tandje bijzetten en de moeilijkheidsgraad even omhoog duwen. 

Dit was geen succes want ze waren een MASTER in Nederlands! 

RESPECT!