Volg ons avontuur in Letland - stage van Bo & Jona
We gaan jullie meenemen tijdens onze reis naar Letland. We zijn hier om stage te doen in een woonzorgcentrum en
een revalidatiecentrum.
Wij zijn super enthousiast en dankbaar dat we mee mogen met dit project.
We zijn hier om ervaring op te doen en het vak verpleegkunde vergelijken met dat van bij ons, in België.
Toen we afgezet werden door onze vriendjes op de luchthaven werd het wel allemaal echt en een beetje eng.
Gelukkig hadden ze op de luchthaven ook panini bicky’s zoals die van Martine (in de kantine)
terwijl we wachtten om in te stappen in het vliegtuig.
Na ons ontbijt zaten wij op ons gemakje te wachten bij de gate om open te gaan.
Totdat we opeens door de speakers hoorde dat de gate was verplaatst naar twee gates eerder,
waardoor wij ons opeens wel moesten haasten en de laatste op het vliegtuig waren.
Dat moest ons weer overkomen.
Eenmaal aangekomen in Riga, de hoofdstad van Letland, liepen we naar buiten met onze koffers om een rit te boeken
bij Bolt, die ons naar het verblijf in Jurmala kon brengen.
Deze chauffeur was een klein beetje geshockeerd van onze bagage, en hij werd een beetje paniekerig.
Uiteindelijk hebben we hem wat kunnen kalmeren en hebben we de koffers
in de auto kunnen proppen en weg waren we.
Hij heeft ons uiteindelijk enthousiast en veilig bij ons verblijf afgezet waar dat we vriendelijk onthaald werden
door een dame. We voelden ons meteen welkom. Ze gaf ons een kleine rondleiding.
Toen konden we op ons gemak onze bagage uitladen en alles een plekje geven.
We zijn nog een hapje gaan eten, een wandeling naar het strand gemaakt en toen waren we bekaf
en hebben we onze avond rustig afgesloten met een film.
De dag nadien zijn we op pad gegaan, met de trein naar Riga. Riga is een stad met ongeveer 640.000 mensen
en de grootste van de Baltische steden. Het was redelijk koud, -1°C.
We hebben de kerken, smalle straatjes en winkels kunnen ontdekken.
Daarna zijn we ook onze boodschappen gaan doen om de week door te komen.
Ook voelde we ons zeer welkom door ons contactpersoon ter plaatse,
zo heeft ze ons uitgelegd hoe en welke apps we kunnen gebruiken om de trein en de bus te kunnen nemen.
We verblijven in Jurmala en hier moet je betalen als je hier binnen rijdt met de auto. Het kost voor iedereen 3 €,
zelfs mensen die er werken moeten dit betalen.Het kost over de 100 € voor mensen die er niet wonen voor een jaar. 90€ voor mensen die er werken
en 45€ voor mensen die er werken in de zorg. Dit is enkel in Jurmala.
In Letland → (Brand)veiligheid mondeling met een vertaler → in een boek onze naam moeten noteren met onze geboortedatum → geregistreerd dat we deze uitleg hadden gekregen. Bij ons krijgen we via een e-mail een uitnodiging om deze administratie in orde te maken door het overlopen van een online traject waardoor je daarna mag anticiperen in het ziekenhuisgebeuren. Het is belangrijk dat je op de hoogte bent van deze regels zodat je eigen veiligheid en dat van de patiënt gewaarborgd blijft.
Gisteren hebben we samen met Aiga (de verantwoordelijke van erasmus hier) een rondleiding gevolgd op onze toekomstige stageplek binnen de revalidatie. Hier moeten we 's morgens met de bus heen, dit is ongeveer 30 min en deze stopt recht voor de deur van het revalidatiecentrum. Dit was heel uitgebreid en fijn want zo weten we al wat ons te wachten staat wanneer we hier starten met stage. Eerst kregen we dan de briefing over ziekenhuishygiëne en brandveiligheid gelijk hierboven heeft vermeld. Na de info hebben we een korte rondleiding gehad, zo zagen we de 2 afdelingen en de verpleegposten. Ook zagen we de fysiotherapie zaal en de speciale toestellen die ze hier hebben gelijk bv een halve auto voor mensen die terug moeten leren om in en uit een auto te stappen, de tv’s met de spelletjes rond balans om te doen, de robots om terug te leren lopen en zoveel meer was er te zien. Het is interessant om te zien hoe ver vooruit zijn hier zijn met de materialen rond revalidatie.
Vandaag hebben we een bezoekje gebracht aan het rusthuis in Riga waar we ook 2 weken stage zullen lopen. Dit is een stukje verder, eerst neem je 25 minuten de trein en daarna is het nog 20 min wandelen tot aan het rusthuis. Hier werden we ook goed ontvangen. De verpleegkundige in dit tehuis kan wel geen Engels, wel zijn er enkele zorgkundigen die wel wat Engels kunnen, vooral de jongere generatie. De shiften hier zijn ook heel anders en de verpleegkundige staat in voor meer dan 90 patiënten, ze helpt hier dan niet mee met de ochtendzorgen. Ook hier kregen we een welkom gevoel, wel is het een beetje spannend omdat we de eerste studenten zijn die hun ontvangen van Erasmus.
De eerste 2 weken start Ik (Bo) in het revalidatiecentrum en Jona in het rusthuis, hierna wisselen we zodat we beide sectoren gezien hebben.
(Bo) Op mijn stage vandaag heb ik veel kunnen zien en ook al verpleegtechnische handelingen mogen uitvoeren. Zo heb ik kunnen meevolgen met een opname. Hier wordt ook bij elke opname een anamnese gedaan maar dan nog op papier en veel korter (zie bijlage). De Norton en braden schaal wordt hier ook gebruikt en ingevuld wanneer een patiënt wordt opgenomen. Bij elke opname wordt er ook nog steeds een COVID test afgenomen. Ook heb ik vandaag de kans al gehad om hier een bloedname te kunnen doen hierbij was me opgevallen dat de loopbrief heel anders was. Deze brief was nog gelijk ze die vroeger bij ons in het ziekenhuis hadden, een groot gekleurd blad met alle onderzoeken op. Ook viel er mij op dat ze hier geen gebruik maken van de volgorde van de buisjes, ik mocht kiezen welke kleur ik eerst wilde nemen van hun.
Binnen dit revalidatiecentrum zijn er heel veel verschillende technieken en staan ze al een deel voor op België. Zo hebben ze bijvoorbeeld een robot die de mensen terug leert lopen. Ook hebben ze een halve auto (gelijk hierboven vermeld) waar je kan leren om opnieuw in te stappen en uit te stappen vb als je opeens in een rolstoel zit of om een trauma te verwerken. Ook hebben ze een psycholoog en psychiater voor moest het nodig zijn dat er een ernstig trauma is.
De therapieën zijn enkel op voorschrift van de arts en krijgen ook voorrang op andere activiteiten.
Zo hebben ze een groot zwembad waar dagelijks met de fysiotherapeut oefeningen worden gedaan,
ook is er een onderwater massage, dit is heel goed voor de spieren.
Ook is er een speciale douche die de bekkenbodemspieren kan trainen.
Er is ook een cirkel doche, dit is ook een soort massage, de straal van de douche draait rond je heen.
Ook hebben ze een parelbad, dit lijkt op een jacuzzi maar is het niet, dit is goed
voor het normaliseren van de arteriële bloeddruk.
Ze hebben hier ook een passieve tillift om de mensen in de baden te kunnen zetten
wanneer ze dit zelf niet meer kunnen. Ook zijn er klassieke massages dit door kinesisten
en hebben ze magneet en elektriciteit therapie, dit om pijn te bestrijden en voor een betere doorbloeding te krijgen.
Ook zijn er sauna's ter beschikking.
Het parelbad, douche, sauna en zwembad mogen ook allemaal gebruikt worden door het personeel, dit moeten ze wel betalen en reserveren.
De cliënten gaan natuurlijk hierop voor.
Wat me ook opviel was dat iedereen hier bijna nepnagels heeft van het personeel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten