Hei kaikki,

We zitten reeds over de helft van onze stage in Finland. Het einde komt spijtig genoeg reeds in zicht

Het vertrouwen en respect tussen ons en de nieuwe collega’s zit er echt wel in . Bijna dagelijks mogen we een van de gangen (12 bewoners) voor ons rekening nemen en krijgen we zelfs de telefoon mee om de bellen uit te doen. 

Ook in de activiteiten worden we regelmatig betrokken. Onze favoriete kaartjes trekken of even mee gaan wandelen? Absoluut geen probleem

Zelfs de zorgvragers die ons de eerste 2 weken raar bekeken kunnen plots een klein woordje Engels spreken en de familie kent ons al als “one of the belgian guys”

Kortom, we voelen de appreciatie voor ons geleverd werk en dat is echt wel leuk. Hierdoor gaan wij ook nog eens dat extra stapje moeite doen.

Het valt enorm op dat zorgkundigen hier echt wel enorm veel doen. Van de was en plas, eten opdienen en geven, tot iedere dag een activiteit leiden.  

Het systeem binnen ons centrum hier richt zich vooral op het bezig zijn met de zorgvrager en zorgen dat alles voor hun in orde is, ook al betekent dit even je pauze skippen voor nog iemand verder te helpen.

Over onze uitstappen vorige week hebben we ook een klein verhaal uiteraard.

We hebben veel gewandeld en mooie plekjes bezocht. bv  het park waar het grote Pori Jazz festival plaatsvindt. Dit is een nationaal park met een rivier door. Ook het Juselius Mausoleum hebben we bezocht.

Door de week houden we het meestal rustig en gaat Niels naar de plaatselijke fitness en Josse zwemmen en naar de sauna.

En donderdag hebben we weer ge bbq’d op één van de lokale bbq’s die je vaak tegenkomt in Finland.

Dit weekend zijn we vrijdag het weekend gaan inzetten en hebben we in de lokale sportbar naar het ijshockey gekeken met een drankje, daarna  zijn we in een karaoke bar beland en hier zelfs een huwelijksaanzoek meegemaakt op het podium. (en voor de nieuwsgierige neen wij hebben niet gezongen de lat lag te hoog voor ons)

Ik wou wel maar toen ik zei tegen Niels ik wil het nummer Tequila zingen omdat de tekst maar uit 1 woord bestaat. 

                                                   

Zaterdag nog een goede wandeling gedaan en een mooi stukje natuur gezien.

Zondagmorgen nog  maar eens aan onze gemiddelde van 18000 stappen gekomen door middel van een wandeling naar het stadpark en het ijshockeystadion deze keer hebben we geen hockey puk langs ons hoofd gekregen maar konden we genieten van een spannende hockeywedstrijd van de 6 jarige.

Vervolgens deden we een paasbrunch in de lokale hamburgertent. 

‘s avonds zijn we nog gaan poolen in een SIFI bowling/pool tent en vroeg ons bed in gekropen om aan onze laatste werkweek te beginnen.