Week 4

Week 4

Morgen hebben we nog 1 dag stage en dan zit onze stage hier in Finland er ook alweer op. Morgen na onze stagedag reizen we door naar Helsinki waar we nog 2 nachten zullen verblijven tot we zondagavond naar huis vliegen. Het was een leerrijke ervaring om als (student)verpleegkundige ervaring op te doen in het buitenland en eens kunnen ervaren hoe de zorg er in een ander land aan toe gaat. 

Tijdens onze tijd hier in Finland hebben we veel verschillen opgemerkt, zowel op onze stageplaats als erbuiten. 

Stageplaats:

• In Finland wordt er duidelijk veel meer tijd besteed aan het mentale welzijn dan aan de hygiënische zorgen. De zorgvragers worden 1x per week grondig gewassen (douche) en hierdoor wassen ze de rest van de dagen niet heel grondig. Ze wassen enkel handen/oksel/intiem en dit enkel met water + er wordt niet afgedroogd na het wassen. 
• De kamers zijn hier veel groter en hebben ook een eigen keukentje om de drempel van thuis naar het woonzorgcentrum een stuk kleiner te maken. 
• De zorgvragers worden hier allemaal 1x per week gedoucht, ze hebben geen bad ter beschikking. Er worden geen douches gedaan voor het ontbijt, iedereen ontbijt samen in de gemeenschappelijke keuken. Het kan zelfs zijn dat de late dienst in de avond de bewoner nog in de douche steekt. 
• Er is geen multidisciplinair team ter beschikking, heel het woonzorgcentrum heeft 1 dokter die standaard 1x per maand langskomt. 
• De activiteiten, het eten geven etc wordt allemaal uitgevoerd door de verpleegkundigen en zorgkundigen ze hebben geen ergotherapeut of logistieke assistenten ter beschikking. Fysiotherapeut is wel aanwezig op bepaalde dagen en helpt dan mee.
• Zoals bij bij ons een snoezelruimte hebben, hebben ze hier een forest room en een sauna ter beschikking. Er moet altijd een verpleegkundige meegaan met de bewoners, ze mag kiezen of ze ook gebruikmaakt van de sauna of niet.

Finland zelf:

• Het openbaar vervoer is hier in Finland heel erg toegankelijk. Je hebt veel bushaltes en ook verschillende bussen die om het halfuur rijden. De bussen zijn ook altijd stipt, ze zijn dus op het exacte tijdstip dat op je app staat aanwezig aan de halte. 
• Finland is heel erg kindvriendelijk, overal wordt er gedacht aan kinderen. Zo heeft bijvoorbeeld elk restaurant standaard een potje op het toilet staan of een verschoontafel. Je hebt ook in elke winkel een hoop karren met een kinderzitje. 
• De supermarkten zijn tot 23u00 open, maar enkel tot 21u00 kan er alcohol gekocht worden. 
• Je krijgt overal gratis water ter beschikking en de meeste restaurants hebben standaard een saladebuffet waar je naartoe kan gaan voor een voorgerechtje. 

Studeren:

• Studeren in Finland is gewoon volledig gratis! 
• Op 1 moment komen alle stageplaatsen vrij voor de ganse school en moet je voor het hele jaar reageren op de verschillende stageplaatsen die ter beschikking zijn. Per stageplaats kunnen een aantal mensen reageren. We hoorden van het personeel dat sommige nooit de kans hebben gehad om ervaring op te doen in het ziekenhuis omdat ze vaak net te laat waren en dus enkel de woonzorgcentrums nog beschikbaar waren. Dit vinden we persoonlijk een raar systeem.
• De studenten bepalen hier volledig zelf hun rooster, ze moeten geen weekenden presteren als ze dit niet willen. Het is geen probleem als ze een halfuurtje of uurtje later komen als ze maar gewoon hun uren presteren en wat langer blijven. 

Finland week 3

 Week 3

Deze week zijn Yoni en ik gewisseld van afdeling. Hier zagen we dat er toch al veel  verschillen waren op de afdelingen zelf. Op de afdeling met mensen met dementie, lieten ze de bewoners niet echt uitslapen, iedereen moest 's morgens opstaan om te eten. Op de andere afdeling zijn ze hier toch wat flexibeler in, dit vonden we jammer.  Over het algemeen doen ze weinig activiteiten met de bewoners, in België wordt dit wel veel gedaan. We ervaren zeker een verschil i.v.m. de taalbarrière, veel van het personeel kan niet veel Engels waardoor we ons soms wel gepasseerd voelen. We trekken alle 2 zeker onze plan en blijven leermomenten zoeken. :)

We zijn afgelopen week weer museums gaan bezoeken: 

- The Korsman House in Pori: Dit ging over een oud gezin, hier konden we huizen en kamers zien van vroeger (1951).

- Rosenlew Museum: Dit ging vooral over de lokale industrie van vroeger.

Vrijdag na stage zijn we Turku gaan bezoeken, dit is een stad in het Zuiden van Finland.
Hier hebben we het Pharmacy museum bezocht, dit vonden we zeer interessant omdat dit ook wel goed in onze opleiding paste. 

Venena betekent giftig in het latijn,
Hier stonden de 'gevaarlijke medicijnen in.
Zoals je ziet staat er ook opium in,
dit kennen wij in België ook.

  
         Dit was de ruimte waar alle kruiden hingen, bij elke soort kruid stond erbij waar het goed voor was.

Dit was de medicijnen kast van vroeger.

 

Links zie je een kikker op sterk water en rechts zie je een soort slang op sterk water. Dit stond ook bij de soorten kruiden. Waarom was ons wel niet duidelijk :)

Letland week 3

Week 3 in Letland: Een stage vol verrassingen en een trip naar Tallinn

Onze derde week in Letland begon meteen met een onverwachte wending. Op maandag startten we onze stage in het ziekenhuis, maar nog voor we goed en wel aan onze dag konden beginnen, sloeg Thijs zijn voet om op weg naar het ziekenhuis. Wat eerst een kleine misstap leek, bleek uiteindelijk veel ernstiger. Samen met de leerkrachten moest hij meteen naar de dokter voor verdere onderzoeken.

De eerste RX-foto’s toonden geen breuken, wat in eerste instantie geruststellend leek. Toch bleef Thijs veel pijn hebben en kon hij nauwelijks bewegen. Een echografie had meer duidelijkheid kunnen geven, maar het ziekenhuis wilde die op maandag niet uitvoeren omdat zijn situatie niet levensbedreigend was. Hierdoor moest hij tot vrijdag wachten om verder onderzocht te worden. Toen de echo uiteindelijk gemaakt werd, bleek dat hij meerdere scheuren in de ligamenten van zijn enkel had. Dit verklaarde zijn hevige pijn en het feit dat hij zijn voet amper kon gebruiken.

Het ziekenhuis: Modern maar met een ouderwetse werkwijze

Het ziekenhuis zelf was een aangename verrassing. De gebouwen waren nieuw en modern, en de afdelingen zagen er verzorgd en netjes uit. Toch viel er meteen iets bijzonders op: alles wordt hier nog steeds met de hand op papier geregistreerd. Medicatie, bloeddrukwaarden en andere gegevens worden niet digitaal opgeslagen, maar met pen en papier bijgehouden. Dit is een groot contrast met de manier van werken in België, waar digitale registratie al lang de standaard is.

Een hoogtepunt van deze week was dat ik een operatie mocht bijwonen. Het was een unieke ervaring om dit van zo dichtbij te kunnen zien, maar er waren ook enkele dingen die me verbaasden. De sterieliteit werd hier niet zo strikt nageleefd als in België. Niet-steriele verpleegkundigen liepen regelmatig tegen de steriele velden aan, iets wat bij ons absoluut vermeden wordt. Het was interessant om te zien hoe ze hier werken, maar het riep ook vragen op over de hygiënische normen en patiëntveiligheid.

Afscheid van Thijs

Na de zware diagnose op vrijdag moest Thijs een moeilijke beslissing nemen. De hele week had hij al binnen gezeten, hij kon niet stappen en kon dus nauwelijks iets doen. In een ander land vastzitten zonder mobiliteit is natuurlijk verre van ideaal. Daarom besloot hij om vrijdagavond terug naar België te gaan, zodat hij daar in de juiste omstandigheden kon herstellen. Het was jammer om hem te zien vertrekken, maar gezien de ernst van zijn blessure was het de beste keuze.

Weekendtrip naar Tallinn 

Ondanks de hectische week, besloot Bart om op zaterdag nog een uitstap te maken naar Tallinn, de hoofdstad van Estland. Dit bleek een geweldige ervaring te zijn, met veel nieuwe dingen om te ontdekken. De stad heeft een prachtige historische binnenstad en een unieke sfeer. Eén van de hoogtepunten van de trip was een bezoek aan een indrukwekkend medisch museum.

Hier waren verschillende interactieve activiteiten te doen en tentoonstellingen met anatomische organen en medische geschiedenis. Het was fascinerend om te zien hoe de geneeskunde door de jaren heen geëvolueerd is.

Week drie zat dus vol met onverwachte gebeurtenissen, nieuwe inzichten en een vleugje avontuur. Ondanks alles was het een leerrijke ervaring, en ik kijk uit naar de laatste week hier in Letland

Letland week 2 Week 2 zit er alweer op en daarmee ook onze eerste stage. Tijdens onze tweede week zijn we van afdeling veranderd, Bart ging naar de algemene revalidatie en Thijs ging naar de neurologie en stroke afdeling. Nadat we een korte kennismaking met de afdeling hebben gemaakt is Thijs langs geweest bij de ergotherapeuten en werd daar voorgesteld als de buitenlandse student. Een van de ergotherapeuten vroeg van waar hij afkosmtig was, toen hij zei 'België' begon ze in het Nederlands tegen hem te spreken. De ergotherapeute heeft tien jaar geleden voor 3 jaar in Rotterdam gewoond en kon nogsteeds heel goed Nederlands. Ze is gespecialiseerd in handrevalidatie. Ze heeft Thijs dus een uitleg in het Nederlands kunnen geven.

Voor de rest was het werk dat we konden doen vrijwel hetzelfde als op onze vorige afdeling. Er kwam vooral veel papier- en computerwerk bij kijken waarbij we jammer genoeg niet konden helpen. Woensdag zijn onze leerkrachten naar Letland gekomen. Donderdag hebben we bij Aiga (contactpersoon) onze bevindingen gedeeld over Letland en de stageplek natuurlijk. Na dit gesprek heeft ze ons een rondleiding gegeven op hun school (medical school) waar ze verschillende opleidingen geven zoals geneeskunde, laborant, schoonheidsspecialist, ... Wat ons opviel in deze school is dat er degelijk materiaal wordt gebruikt voor de studenten, zo is er een RX machine, verschillende soorten microscopen en een simulatielokaal waar zeer degelijk materiaal staat en de medicatie ook effectief de juiste mediactie is. Na de rondleiding hebben we geluncht in het zaakje voor de school.

Op vrijdag zijn de leerkrachten ons komen bezoeken in het revalidatiecentrum en hebben we hen een rondleiding gegeven en de zaken laten zien die ons opvielen zoals de looprobot of het zwembad met speciaal mineraalwater. Op vrijdag avond zijn we bij de leerkrachten op het appartement uitgenodigd geweest voor het avondeten (Chili con carne) en hebben we onze stage bespreking gedaan (KLIRE, de verschillen per competentie ten op zichte van België). In het weekend zijn we 2 dagen in Riga geweest. Zaterdag zijn we 's middags begonnen aan de Riga central market, daarna zijn we gaan lunchen en zijn van daaruit doorgegaan naar het KGB museum (ECHT een aanrader!), hier is Bart ondervraagd geweest als een Amerikaanse spy. Na de museumtour zijn we ons gaan opwarmen in het gezelligste cafétje van Riga met een warme choco. Van hieruit zijn we doorgegaan naar het bovenste verdiep van het shopping centrum in de oude stad. Hier heb je verschillende foodstandjes. Zo hebben we de sushiburger geprobeerd, een nachoburger en manti (een soort Armeense dumpling). Hierna hebben we afgesloten bij een Cubaans cafétje.

Zondag zijn we als eerste naar het zwarte koppen museum geweest, dit is langs buiten een prachtig gebouw, maar binnenin was er niet heel veel aan. We zijn dan maar een pizza gaan eten om daarna naar het Medical museum te gaan. Hierbinnen werd vooral de geschiedenis van de geneeskunde uitgelegd en stonden bijvoorbeeld oude tandartsstoelen of een oude apotheek. Dit lag in de art nouveau wijk waar we daarna een wandeling hebben gemaakt. Onderweg naar het black magic café kwamen we langs een park waar kinderen van de besneeuwde heuvels gleden waar de kleinste kinderen van Riga natuurlijk niet konden achterblijven.

Vanaf de derde week beginnen we onze stage in het ziekenhuis maar voor meer info daarover zul je op de volgende blog moeten wachten.

Finland 1ste weekend :)

 Week 2 is ook alweer bijna voorbij, nog 1 dagje stage en kunnen we weer genieten van ons weekend. :)

Vorige weekend hebben we alvast mooie dingen gezien.

Zaterdag zijn we naar Takaranta Beach gegaan.

Hier kon je heel mooi de zee zien! Zeer uniek uitzicht! 

Het was een stadje die er redelijk onbewoond uit zag, Dit gaf wel een mooi beeld. 

Hier zijn we er ook achter gekomen dat elk huis een ladder heeft naar het dak. 

Weetje: Dit omdat als iemand de goot van het dak komt proper maken er makkelijker aan kan en voor de sneeuw van het dak te kunnen weg halen.

Hier zijn we ook nog loopgraven en oude 'woonsten' tegengekomen van het leger.

Zondag:

Hier hebben we even gebruik gemaakt om wat te rusten van een drukke stage week :)

We zijn in Pori zelf 3 Musea's gaan bezoeken.

1. Satakunta museum 

Deze ging over een fotograaf (John Englund) die geboren is in 1870 en is verhuisd naar Pori met zijn echtgenoot die hier samen bekend zijn geworden door zijn mooie foto's. 

Dit was het oude fototoestel die de fotograaf gebruikte.
 

Dit is een foto waarin de 9 ergste branden van Pori staan vernoemd. Dit was een zeer grote impact op de inwoners van Pori.

2. Pori art Museum

In het midden zie je een kunstwerk staan, omringd door boxen waar veel muziek uitkwam. Mensen liepen hier rondjes en kwamen echt tot rust door de muziek. 

3. The ark nature Center 

Hier vond je allemaal dieren die wel veel voorkwamen in Finland. Dit vonden we persoonlijk wel heel mooi om te zien! 

Bezoek leerkrachten

Maandag zagen we onze leerkrachten voor het eerst en zijn we samen iets gaan eten. We aten voor het eerst allemaal rendier. Rendier is een specialiteit dat ze hier in Finland eten. Je kan rendierenpizza krijgen of bijvoorbeeld een rendierenpasta. Het ziet er een beetje uit zoals kleine spekblokjes. We vonden het allemaal lekker!

Op dinsdag bezochten we samen met onze leerkrachten de school. De school is hier toch wat anders als bij ons. Hier zitten bijvoorbeeld niet alleen verpleegkundige studenten, maar ook mekaniekers, catering, elektricien etc. Het eten is hier op de school ook volledig gratis, er wordt elke dag vers gekookt op de school zelf. Wij mochten mee-eten op de school en het was heel lekker! Er is ook een gratis gym die toegankelijk is voor de studenten. 

De school heeft veel dingen hetzelfde als bij ons. Hier heb je alleen nog verschillen tussen in de soorten verpleegkunde. Wij zijn niveau 5 en de school bied niveau 4 en niveau 6 aan. Ze hebben hier ook een simulatie ruimte zoals bij ons, deze is enkel ingericht als een echt 'huisje' en is eerder gericht op de zorg thuis terwijl wij dan weer een ziekenhuisetting hebben. Er zijn leerlingen die naar school komen, maar sommige krijgen hun lessen online en leren de technieken dus ook op de stageplaats ipv op de school. Ze gebruiken hier in de ziekenhuis en op school kleurrijke lakens om de kamer wat op te vrolijken en er was kleur in te brengen. Dat zou bij ons ook nog leuk zijn!

 

De leerkrachten kregen ook een rondleiding op onze stageplaats en zagen zo ook de verschillen tussen Finland en België. Omdat het hier meestal koud is heeft het woonzorgcentrum een sauna, de bewoners kunnen hier vrij gebruik van maken. Ook de verpleegkundigen mogen mee tijdens de werkuren van de bewoners :) 

De school had ons aangeboden om te gaan skiën, dit hebben we dus ook woensdagavond gedaan. Ik (Yoni) kan helemaal niet skiën en het was de eerste keer op de latten, maar ik vond het leuk om eens te proberen. De rest kan allemaal goed skiën en sommige waagden zich zelfs aan de zwarte piste. Het was een geslaagde avond!

Letland week 1

Week 1 zit er zo goed als op, hier is een kleine blik over onze week. 

Na een lange reis en een eerste kennismaking met Letland, begon onze stage in het revalidatiecentrum. We wisten dat er verschillen zouden zijn met België, maar we hadden nooit gedacht dat het zo anders zou aanvoelen. De eerste week was een echte eye-opener!

Een gigantisch gebouw en een aparte werking

Wat ons meteen opviel, was de grootte van het revalidatiecentrum. In België zijn we gewend aan kleinere afdelingen, maar hier lijkt het wel een ziekenhuis op zich! Overal zijn er patiënten, therapeuten en verpleegkundigen die in een strakke routine samenwerken. Het gebouw zelf lijkt op het internet heel mooi verzorgt maar als je dan kijkt in het echt lijkt het nooit onderhouden...

op het internet 😍

in het echt 😵

Het gebouw zelf lijkt op het internet heel mooi verzorgt maar als je dan kijkt in het echt lijkt het nooit onderhouden... Binnen in het revalidatiecentrum is ook alles meer ouderwets dan nieuw, de patienten slapen samen in een kamer zonder scheiding's wand. 

Ook de werkuren van de verpleegkundigen zijn voor ons echt verrassend. In België werken we in vroege, late en nachtdiensten, maar hier werken ze in slechts twee shiften:

• De dagploeg werkt van 08:00 tot 16:00.
• De nachtploeg begint dan al om 16:00 en werkt tot 08:00 de volgende ochtend.
• En in het weekend? Dan werkt één verpleegkundige gewoon 24 uur aan een stuk!

We kunnen dit amper geloven hoe ze dit volhouden, maar blijkbaar is dit hier heel normaal.

De mensen: gereserveerd, maar warm vanbinnen

Iets anders dat ons opvalt, is hoe de mensen zich hier gedragen. Ze kijken vaak serieus of zelfs boos, en in het begin dachten we dat ze ons niet echt vriendelijk vinden. Maar zodra we een gesprek aangaan, veranderd alles. De mensen bleken oprecht geïnteresseerd en super vriendelijk! Het was gewoon even wennen aan hun manier van doen.

Een leerrijke eerste week

Onze eerste week in Letland zat vol verrassingen. We moesten wennen aan de cultuur, de manier van werken en de communicatie, maar elke dag leerden we bij over hun werking en hun cultuur. Het is duidelijk dat deze stage een ervaring wordt om nooit te vergeten!

We kijken uit naar de komende weken en zijn benieuwd wat we nog allemaal zullen ontdekken. 🇱🇻✨

Week 1

Week 1 zit er bijna op, tijd om even wat te vertellen over hoe het hier tot nu toe gaat :)

Alle 2 zijn we mensen die graag overal op tijd komen, als resultaat: 

3 uur op voorhand op het vliegveld.

Na 20 minuten waren we overal door en konden we nog 2,5u genieten van een eerste terrasje toen nog onder de Belgische zon. Natuurlijk met onze Erasmus mascotte: ribbedebee. 

3 uur later zijn we dan aangekomen in Helsinki. Beide heel erg moe omdat we langs een man zaten die super diep ademde, oei, daar konden wij toch even niet tegen!

Aangezien het ondertussen 20u was, gingen we snel opzoek naar iets om te eten, Yoni liet vallen dat ze graag Taco Bell at. Ik kwam er dan achter dat ik daar nog nooit gegeten had dus de keuze was wel snel gemaakt. 

Toen werd het eens tijd om ons hotel te gaan zoeken om eindelijk te kunnen slapen....

Manman, wat hebben wij gelachen! Ons hotel heette Omena hotel, hier moest je binnen gaan met een code die we gekregen hadden via mail. Wij stonden aan het hotel, maar je kan het al raden, onze deur ging niet open. Na lang proberen viel de moed ons in de schoenen. Ik (Kelsey) opnieuw opzoek gegaan naar de mail met de code en het adres. Opnieuw het adres opgezocht, wat bleek? We stonden gewoon aan het verkeerd hotel, 6 minuten verder wandelen, lag er dus nog een Omena hotel! 

Heel stom van ons, maar goed, we konden er mee lachen. We zijn dan opnieuw vertrokken met onze koffers richting het juiste hotel. Eenmaal daar aangekomen stonden wij in een lift..., deze ging dus maar niet omhoog, wij lagen op verdieping 5 dus kregen het al benauwd. Achteraf bleek dat we in een verkeerde lift stonden, we denken dat het een goederen lift was of eentje voor het personeel. 

Uiteindelijk toch op de kamer geraakt, ons lekker opgefrist en snel gaan slapen na een lange vermoeiende ( en grappige) dag. 

De volgende dag gingen we onze reis verderzetten naar Pori, onze eindbestemming. We keerden terug naar het centraal station, wat dichterbij lag dan wij dachten (het bleek dus dat we de avond van te voren helemaal verkeerd waren gelopen). Hier een (duur) ontbijtje gegeten, waarbij Yoni een gigantische tas chocomelk kreeg.

Toen zaten we eindelijk in de trein, tuurlijk is onze ribbedebee overal met ons meegegaan op pad. Snel bleek het al heel duidelijk dat er heel weinig plaats was op de trein. Je koffer kon je nergens kwijt, deze hadden we op andere zitplaatsen gezet. Waar achteraf mensen moesten gaan zitten, als resultaat dat wij opgepropt zaten :)

Na 1,5u met de trein, moesten we een overstap maken in Tampere. Hier kwamen wij erachter dat er een restaurant aanwezig was op de trein. Dit vonden wij wel heel cool want dat hadden we beide nog nooit gezien. Wij zijn even gaan kijken, het was ongelofelijk. Verder zijn wij nog even gaan rond kijken in de trein omdat we benieuwd waren of er nog meer te ontdekken was. En inderdaad op de bovenverdieping was er kindervriendelijke wagonwaar er speelgoed en een glijbaan voorzien was. Het is ons al erg opgevallen dat in Finland de plaatsen heel kindervriendelijk zijn. Elk restaurant met toilet, heeft ook een potje voor de kindjes en een speelhoekje. 

Onderweg nog veel sneeuw gezien, dit was natuurlijk een heel mooi uitzicht!

Na 3-4 uur te reizen met de trein zijn we dan eindelijk aangekomen op onze eindbestemming; Pori. 

Wij waren enthousiast en besloten te voet naar ons hostel te gaan, in plaats van de bus te nemen. Daar hadden we natuurlijk ook wel weer snel spijt van achteraf. Wat een gesleur met onze bagage de voorbije dagen. We waren beide zo blij toen we eindelijk aankwamen aan ons verblijf.

Na onze eerste stagedagen hebben we dus al veel verschillende dingen opgemerkt tussen de zorg hier in Finland als de zorg bij ons in België, benieuwd welke verschillen we nog gaan tegenkomen, hieronder zijn al een paar verschillen die meteen duidelijk waren!

De werkdruk ligt een stuk lager dan bij ons in België, hier was je bijvoorbeeld max 4 zorgvragers in de ochtend. Als zorgvragers willen blijven liggen is dit geen enkel probleem, dan wordt er gewoon later gewassen. Zo worden er nog ooit zorgvragers om 11u gewassen, ze hebben dan op bed hun ontbijt gegeten. Aangezien het in de winter pas rond 10u-10u30 licht is wassen ze meestal de zorgvragers met dementie als laatste (in de mate van het mogelijke), dit wordt gedaan om hun dag en nacht ritme toch nog wat onder controle te houden.

Wat ons hier al vrij snel is opgevallen is dat ze veel meer tijd besteden aan het mentale welzijn dan aan het fysieke welzijn. Er wordt natuurlijk ook gewassen, maar dit zal eerder een kattenwasje zijn, ze douchen 1x in de week grondig. Ze vinden het veel belangrijker om met de mensen bezig te zijn, ze zijn ook heel geduldig, vragen zelf aan de zorgvragers wat ze graag willen dragen die dag (ze geven opties) en wachten geduldig tot de zorgvragers uit hun bed komen. 

Hier gebeurt alles nog op papier, rapportage, briefing, alles gebeurt via papieren. Ook de medicatie staat op papier, hier worden jammer genoeg veel fouten tegen gemaakt, geven de verpleegkundigen zelf aan. Ze hebben geen bakje per zorgvrager zoals wij dat hier hebben maar gewoon 1 grote bak en op veel staat ook geen naam van de zorgvrager, enkel de naam van de medicatie. Je hebt natuurlijk verschillende dosissen, er zijn op mijn afdeling (Yoni) ook nog eens 2x 2 zorgvragers met dezelfde voornaam wat het nog moeilijker maakt. 

Tijdens onze ochtendzorgen moest er een CRP staal genomen worden, wij dachten natuurlijk dat er een bloedafname gedaan zou worden, maar de verpleegkundige kwam boven met allemaal ander materiaal. Ze hebben hier dus een speciaal toestel om de CRP te kunnen meten. Door middel van een prik in de vinger werd het bloed opgevangen in een glazen buisje en dan wordt het bloed in een buisje met vloeistof opgevangen. Je stopt de vloeistof + het bloed in het CRP toestel en binnen 2 minuten weet je wat de CRP is. Ook het hemoglobine kan via hetzelfde toestel bepaald worden. Dit zou zeker een meerwaarde kunnen zijn voor ons in het ziekenhuis waar we pas na enkele uren het CRP weten en het nog moeten opsturen.