Naar huis..

Hallo

Na 4 weken stage in Slovenië zit het er nu op. We gaan terug naar huis.

Normaal kwamen we terug nar België op maandag 20/06, maar door de staking op Brussels Airport was onze vlucht geannuleerd. Hierdoor moesten we last minute nog een vlucht terug boeken om tijdig thuis te geraken om de examens te kunnen maken.

Met dank aan verschillende leerkrachten die alles opzij hebben moeten zetten die dag, hebben we een terugvlucht gevonden zondag avond laat.

Alles inpakken was een heel werk, we hadden namelijk goed wat gekocht en dat moest uiteraard in hetzelfde koffer passen als hetgeen we heen gevlogen waren.

Na wat proppen zijn de koffers gemaakt. We kunnen vertrekken naar de luchthaven, maar besluiten toch eerst nog samen te gaan lunchen om Erasmus af te sluiten. 

Na de lunch namen we de bus, dat kende we intussen goed genoeg om het openbaar vervoer te nemen naar de luchthaven. 

We vlogen 1u50' naar huis en zagen dan eindelijk geliefde familie terug. 

Ons Erasmus avontuur sluiten we hiermee af, wij hebben ons enorm geamuseerd en zullen hier vaak aan terugdenken met een lach op ons gezicht. En zijn ook enorm dankbaar dit te mogen en te kunnen doen, nog net voor we afstuderen!

Bezoek University Psychiatric Hospital

Hallo

Donderdag hebben we een interessant bezoek gebracht aan University Psychiatric Hospital van Ljubljana. Aangezien Eveline psychiatrisch verpleegkundige heeft gekozen als afstudeerrichting is dit zeker interessant!

                                     

Dit is het eerste en het grootste psychiatrische ziekenhuis van Slovenië.

Dit omvat een hele organisatie met betrekking tot verschillende soorten gezondheidszorg, zoals intramurale zorg, een daghospitaal,.. en verschillende centra’s, zoals een klinisch psychiatrisch centrum, een centrum voor geestelijke gezondheidszorg, een behandelcentrum voor illegale middelen verslaving en een ambulant psychiatrisch centrum.

Dit ziekenhuis heeft ook een noodnummer voor elk soort psychische of mentale problemen. Dit is in 1980 opgestart, als de eerste telefonische hulpverlening in Slovenië. Hier kan je vrij naar bellen, om de drempel naar psychiatrische hulpverlening zo klein mogelijk te houden. Dit is zoiets als bij ons voor de jeugd AWEL, zelfmoordlijn,...

                                                  

Hier is de standaard behandelingsduur ca. 1 maand, bij bepaalde behandelingen kan dit langer duren, afhankelijk van het programma. Terwijl dit in België meestal rond de 2 à 3 maanden kan duren en dan zijn er ook behandelingen die langer duren.

De patiënten verblijven hier op een drie- of vierpersoonskamer. En in België zijn dit vaak een- of tweepersoonskamers.

Mensen met mentale of psychische problemen mogen gewoon binnenwandelen in het ambulante psychiatrische centrum en worden hier dan verder geholpen. Hier wordt veel gebruik van gemaakt en ze behandelen ook veel meer ambulante patiënten, dan de patiënten die in het ziekenhuis verblijven.

In België is dit ook vaak een vrijwillige opname. Het verschil is wel, dat het met toestemming van de persoon zelf is maar ook in overleg met de arts of hulpverleners.

De patiënten dragen hier kleding van de instelling en het personeel draagt ook een ziekenhuis uniform. Terwijl het in België vaak de eigen kleren zijn, tenzij op de gerontopsychiatrie.

Velika Planina & onze laatste stagedag

Hallo!

We hebben eindelijk een bezoek kunnen brengen aan Velika Planina. Dit is een dorp op een bergplateau met een hoogte van +- 1500m, het hoogste punt van de berg is 1666m. Hier woonde de echte 'herders' en ook de huizen van vroeger zijn hier goed bewaard gebleven en worden in de zomer bewoond door herders die er wonen met hun koeien. Hier maken ze dan ook verse melk, kaas,... In de winter leeft er niemand op de berg ivm de enorme koude die er dan heerst. Het was er namelijk 16°C terwijl het onder  aan de berg 29°C was.

De koeien lopen er los en iedere herder weet precies welke koe van hem is, door het uiterlijk. De leider tussen de koeien draagt een bel rond de nek, zodat de herder weet waar zijn kudde is.

In dit dorp kan je niet met het openbaar vervoer geraken, dus is iemand van de school hier in Slovenië met ons meegegaan. Eens daar aangekomen ga je met een kabellift naar boven. Alleen al in de kabellift heb je een waanzinnig uitzicht! 

Boven op de berg hebben we een mooie wandeling gemaakt en typisch Sloveens eten gegeten in een restaurant. 

De laatste week is alweer aangebroken. Dus ook onze laatste stagedag in het wzc.

Wat zijn we hier verwend geweest! Voor onze laatste dag hadden ze voor de bewoners en voor ons chocolade-ijs en banaan voorzien als afscheidssnack. Wat was dit smullen! Samen zongen ze liedjes voor ons en kregen we een cadeautje met verschillende dingen een ketting gemaakt door iemand haar dochter. Heel persoonlijk dus! 

Verder gaven we de konijn nog zijn wekelijks bad. Voor de konijn bijna een traumatische ervaring, maar wel leuk om te doen en zeker voor de bewoners een beetje actie!😁

Opleiding tot verpleegkundige in Slovenië

Even een weetje hoe het zit met de opleiding verpleegkunde in Slovenië.

Maar 15 op 100 studenten studeren uiteindelijk af als verpleegkundige in Slovenië. Dit komt voornamelijk doordat zij 3 jaar moeten studeren en er is een 4de jaar waar de studenten een eindwerk moeten afronden. Veel studenten nemen dan een sabbatjaar, verliezen de motivatie en gaan uiteindelijk niet meer terug naar de opleiding en/of het beroep.

Dit zorgt voor een groot te kort aan verpleegkundigen in Slovenië, wat ze moeilijk krijgen bijgewerkt.

Om de studenten te stimuleren om voor een medische richting te kiezen worden de studies gefinancierd door de overheid. Indien nodig krijgen zij één jaar extra gefinancierd, 4 jaar dus.

Quota’s bepalen de toelating tot de opleiding voor gezondheidsberoepen waaronder ook de verpleegkundigen.

In België heb je veel mogelijkheden als je voor verpleegkunde wilt gaan studeren.

Zo heb je voor verpleegkundige te worden 2 niveau's: de graduaat opleiding, deze duurt in voltijds dagonderwijs 3 jaar en de bachelor opleiding deze is sinds een aantal jaren verhoogt naar een duur van 4 jaar.

Sommige scholen bieden verschillende trajecten aan voor te studeren, zoals Move dan studeer je in een wzc, Switch werk en studeren combineren en Zorgportaal hier krijg je in het eerste jaar extra ondersteuning.

 

Er zij ook verschillende projecten om mensen te stimuleren om als verpleegkundige te gaan studeren. Zoals project 600, je kan dan als zorgkundige je laten omscholen tot verpleegkundige.

Niet alle opleidingen zijn gratis, maar sommige scholen, zoals HBO 5 Genk bieden deze opleiding wel gratis aan en dan hoef je alleen nog je schoolmateriaal te vergoeden.

Omdat verpleegkunde nog steeds een knelpunt beroep is, kan je dit ook nog studeren via de vdab als je werkloos bent.

Stage op de afdeling voor Dementie

Hallo

Vorige week hebben we mogen kennismaken met de gesloten afdeling voor zorgvragers met dementie. Dit was weer een hele aangename ervaring.

De werking hier is iets anders als op de andere afdeling, om doelgerichter te kunnen werken is deze afdeling kleinschaliger. Dagelijks zijn er activiteiten die georganiseerd worden door een animatrice, zij staat voltijds op de afdeling voor dementie.

Dit zorgt er ook voor dat het personeel meer tijd heeft om te kunnen spenderen aan de zorgvragers, tijdens het ochtendgebeuren en met het middagmaal.

De zorgvragers hebben elke dag ochtendgymnastiek met de kinesist, dit hebben wij ook al mogen voorbereiden en uitvoeren. Voorbereiding betekent thuis wat oefeningen verzinnen, dit is Eveline gelukt en in de uitvoering hiervan is Celine heel goed :-)

De activiteiten die wij hier hebben mogen uitvoeren zijn:

                                                Een gezichtsmasker maken van kruiden

                                

Sprookjes van vroeger voorgelezen

(Het lelijke eendje, De 3 biggetjes, Roodkapje, De gelaarsde kat...)

Een presentatie van België gegeven: We hebben leuke dingen verteld over het Koningshuis, Manneke Pis, het Atomium, bekende Belgische voeding en muziek...

Zij hebben ook een leuk konijn genaamd Mandy. Deze heeft de tijd van haar leven hier. Zij wordt goed verzorgd, krijgt genoeg aandacht van de zorgvragers en het personeel en zij heeft een hele mooie buiten ruimte om in rond te huppelen.

                                                 

Weekend!

Goedeavond!

Het weekend zit er al weer even op en we hebben nog geen nieuwe blog gemaakt. Hoe is dat nu mogelijk. 

Dan zullen we er maar snel aan beginnen!

Zaterdag zijn we vroeg vertrokken naar het stadje Bohin. Dit stadje staat bekend om zijn groot meer, waar je in kan zwemmen. Ook voor de Savica waterval. 

Het werd 31°C dus zwemkleding was zeker aangeraden!

Bohin lake heeft een omtrek van +12,5km. Je kan er kajakken, suppen en een bootvaart doen naar de andere kant van het meer. 

Wij hebben om wille van het warme weer en de wandeling die we nog gingen doen, besloten om de bootvaart te maken naar de andere kant van het meer en daar de wandeling naar de Savica waterfall te starten. Eindelijk aangekomen konden we genieten van een prachtig uitzicht!

Uiteraard na de warme wandeling konden we het zwemmen niet aan ons voorbij laten gaan!

Op zondag zijn we naar Postonja gegaan. Hier staat het erom bekend een kasteel te hebben tegen de grotten en om de Postonja caves. De Postonja caves kan je bezoeken met een treintje en duurt ongeveer 1,5 uur. Hier kregen we een rondleiding en meer informatie over stalactieten en stalagmieten en over hoe deze grotten ontstaan zijn. 

Foto's nemen was moeilijk, maar hieronder kan je een sfeerbeeldje zien.

We waren onze jas vergeten aangezien het in de 30°C zou zijn. In de grotten was het maar 10°C, een aangename afkoeling, maar we hebben toch maar een jas gehuurd aangezien we erg zomers gekleed waren.

Wel was het enorm mooi om te bezoeken en hebben we ervan genoten.

Stage week 2

Dober vecer!

Onze tweede week stage zit er alweer op. Deze week hebben we ons goed bezig gehouden met verschillende dingen, heel leerrijk en interessant!

Op maandag mochten we meelopen met de fysio- en ergotherapeuten. Zij hebben hier toch wel andere taken dan ze bij ons in België hebben, waardoor wij het zeker de moeite vonden om een dag mee te lopen en om ook aan hun vragen te kunnen stellen. 

Hier werken de ergo- en fysiotherapeuten samen, om zo efficiëntere zorg te kunnen verlenen aan de patiënten en snellere vooruitgang te zien. Ze halen samen de patiënten uit bed, de ergotherapeut geeft adl en traint de fysiotherapeut op het wandelen, uit bed komen, houding enzv.

Dit is het kinesistenlokaal in het WZC

Ook hebben we hier over de ergonomie van het team gepraat. De eerste week hadden we al snel door dat het team hier anders werkt als ons. Zo zetten zij het bed hier wel hoger, maar laten ze de bedbaren omhoog en moeten ze er zich helemaal overheen buigen. Dit doen ze voor de veiligheid van de patiënt, zodat deze niet uit bed zou kunnen vallen. Aangezien wij niet zo werken hebben we dit nagevraagd aan de fysiotherapeut die aangaf dat dit niet de bedoeling is, maar het personeel deze werking gewoon is en deze moeilijk veranderd. 

De ergo- en fysiotherapeuten halen ook alle patiënten hier uit bed, de verpleging en zorgkundigen doen dit niet. 

Foto met het kinesistenteam en onze leerkrachten

Dinsdag mochten de mondmaskers af!! Iedereen liep er vrolijk bij en ook de patiënten waren blij terug een gezicht te zien. We zijn begonnen met bloednamen. Hier waren ze dan, eindelijk! We hebben eerst toegekeken naar hoe ze hier de bloednamen doen in verband met hygiëne. Dit is precies hetzelfde als het bij ons in België wordt gedaan. Hierna hebben we beide nog een bloednamen mogen uitvoeren. 

De leerkrachten kwamen een stagebezoek doen en hebben samen met ons een rondleiding gekregen. Wanneer ze naar huis gingen, zijn we begonnen met de wondzorgen. Op de afbeeldingen kunnen jullie zien dat de wonde geïnfecteerd is. De wondzorgen verlopen hier toch wel iets anders als we het thuis doen. Ik heb de wonde mogen spoelen met NaCl 0,9% en nadien een vochtinbrengende zalf aangebracht, dit weekt het fibrineweefsel los. 

Op woensdag is er een groep gepensioneerde line dansers komen optreden. Hier zaten alle bewoners op de terrassen naar te kijken. Natuurlijk konden wij niet ontbreken en hebben we meegedaan😁

De patiënten waren enorm enthousiast, blij dat we mee dansten en ook de groep dames die het optreden gaven waren heel enthousiast toen ze hoorden dat we uit België kwamen en hier onze laatste stage liepen.

Faculty of health sciences, Cipkarska sola & Franja Partisan Hospital

Dober Večer

Woensdag hebben wij, samen met de leerkrachten de universiteit gezondheidswetenschappen bezocht in

Ljubljana. Hier hebben wij een rondleiding en uitleg gekregen over hun werking.

We hebben verschillende lokalen gezien en de verschillen besproken tussen deze school en onze school

in Genk. Zij hebben ook simulatieruimtes, met vergelijkbaar materiaal als bij ons.

De studenten moeten hun praktijklessen in een volledig uniform uitvoeren en bij de pneumologie simulatie

komen de verpleegkundigen van het ziekenhuis uitleg en ondersteuning geven, nadien gaan de

studenten bij diezelfde verpleegkundigen op stage. Zij voeren ook zorgen uit op babypoppen, die het gewicht

van een echte baby hebben, hier voel je ook de fontanellen op het hoofd en de flexibiliteit van de nek.

              

Nadien zijn Céline en ik een lekkere coupe ijs gaan eten en hebben we de avond leuk afgesloten met

een diner bij de leerkrachten.

Donderdagmorgen zijn we naar Idrija vertrokken, deze stad staat bekend door een van de grootste

kwikmijnen ter wereld in het bezit te hebben. Hier zijn we een kantklosschool (cipkarska sola) gaan

bezoeken, we zijn hier heel vriendelijk onthaald.

Wij hebben uitleg gekregen over hoe kantklossen in zijn werk gaat en hebben dit zelf mogen uitproberen.

                              

Franja Partisan Hospital

Daarna zijn wij het Franja Partisan Hospital gaan bezoeken. Dit is een geheim ziekenhuis dat gebouwd is

in de Pasica-kloof, tijdens WO II en dienst heeft gedaan vanaf 1943 tot het einde van deze oorlog.

                   

Hier werden gewonde soldaten verzorgd, de Duitse troepen hebben verschillende pogingen

ondernomen om dit ziekenhuis te vinden, maar het werd nooit ontdekt.

De ingang van het ziekenhuis was verborgen in het bos en het ziekenhuis was alleen bereikbaar

via bruggen. Gewonde soldaten werden geblinddoekt en rondgedraaid voor transport zodat zij

niet wisten waar dit ziekenhuis lag, en dit ook niet konden verraden indien ze gevangen

gehouden werden. Het ziekenhuis werd beschermd door mijnenvelden en nesten met

machinegeweren. In dit ziekenhuis zijn 578 zwaargewonden soldaten opgenomen en

500 soldaten hebben dit overleefd.

                                                   

Als afsluiter van gisteren ook een lekker traditioneel gerecht van Idrija en omgeving gegeten: Idrijski Žlikrofi. Dit is een pasta wat lijkt op ravioli met aardappelvulling.